Przypomina mi to interpretacje wierszy i innych epopei w średniej szkole na j. polskim. Np na pierwszym zdjęciu jest chłopak który leje na krzesło. Jak to zinterpretować? Chyba wiem... Chłopak leje na krzesło.
Jak ja k***a czegoś takiego nienawidzę. Sztuka nie jest po to by ją interpretować, tylko żeby zachwycała. A jeśli nie zachwyca, to to nie jest sztuka tylko po prostu niewarte uwagi gówno.
Śmiać mi się chce. Naprawdę tak wielu ludzi nie ogarnia, że często nie przekaz świadczy o "wielkości" dzieła, a nazwisko artysty? Tak samo jest z muzyką, po jakimś czasie komera i ch*joza, ale ludzie kupują, bo to "mój ulubiony zespół" i nie przetłumaczysz, że zwykłe gówno. Do wszystkiego można sobie dorobić ideologię jak się chce, nawet do lania na krzesło. Fakt, jak ja nasikam to nie dostanę miliona, ale jakoś przeżyję, bo nie za moje pieniądze ktoś się tym jara. Siemanko.
jest tak: kiedyś ładne obrazki mogli sobie kupić tylko bogaci ludzie. Sztuka, tak na dobrą sprawę nie docierała do najbiedniejszych. Wtedy artyści zaczęli myśleć: "hym, jak by tu zrobić żeby każdego było stać na sztukę?". Najpierw pojawił się pisuar w galerii a potem już poszło z górki: KONCEPTUALIZM. Chodzi o to, że aby pojąć i cieszyć się ze sztuki wystarczy pomyśleć, a to co w twojej głowie...jest twoje. Do galerii mógł pójść każdy! Walory estetyczne zeszły na drugi plan (niestety). Idea w sumie słuszna ale jak widzimy na załączonych obrazkach nie do końca się sprawdza. Gówno w puszcze sprzedano za 25 000 dolarów. Coś poszło bardzo nie tak...
-rzecze artysta.
To jest prawdziwa sztuka.
