Tekst może i trochę przydługi, więc jak komu nie pasuje lub nie chce się czytać to sobie darujcie, choć warto:
Autor tekstu: Lloyd Graham
Fragment książki `Deceptions and Myths of the Bible”
Biblia nie jest `słowem Bożym”, lecz zbiorem zapożyczeń ze źródeł pogańskich. Historia Edenu i Adama i Ewy jest wzięta ze źródeł babilońskich; a opowieść o potopie jest niejako streszczeniem około…czterystu innych na ten temat. Arka Noego i góra Ararat mają swoje odpowiedniki w kilkudziesięciu innych mitach o potopie. Nawet imiona synów Noego zostały skopiowane. Podobnie ma się sprawa z ofiarą Izaaka, sądem króla Salomona w sprawie sporu o dziecko czy opowieścią o Samsonie obalającym gołymi rękami słupy potężnej budowli.
Mojżesz wykreowany jest na wzór syryjskiego Mizesa, a biblijne prawa opracowane są w znacznym stopniu na bazie kodeksu Hammurabiego. Biblijny Mesjasz pochodzi od egipskiego zbawiciela Mahdiego, a niektóre wersety biblijne są słowo w słowo ściągnięte z pism egipskich. Pomiędzy Jezusem a egipskim Horusem Gerald Massey naliczył 137 podobieństw, oraz setki podobieństw pomiędzy Chrystusem a Kriszną.
Według Wulgaty, tetragram YHWH ma oznaczać `Ego sum qui sum”,czyli `Jestem który jestem”, i dla wygody wymawiamy to słowo `Jahwe”. Ale wszystkie świątynie egipskie miały na ścianach wypisane słowa `NukPu Nuk” – `Jestem który jestem”. Hindusi mieli swoje `Tat Twam Asi”" Jestem który”, a Persowie `Ahmi Yat Ahmi”.
Imię `Adam” nie jest pochodzenia hebrajskiego. O Adamie mówią pisma chaldejskie, znacznie starsze od hebrajskich. Znane było ono również Babilończykom. Na babilońskich tablicach glinianych George Smith znalazł opowieść o stworzeniu świata niczym nie różniącą się w treści od wersji biblijnej. Według niej, pierwszemu człowiekowi na imię było Adamu. Zaś według hinduskich `Proroctw” Ramutsariara – księgi starszej od Biblii o dwatysiące lat, pierwszemu mężczyźnie na imię było Adama, a pierwszej kobiecie Heva. Opowieść ta jest również niemal dosłowną kopiąhebrajskiej wersji stworzenia.
Wielu ludzi uważa Mojżesza za postać równie autentyczną jak Cezara czy Aleksandra. Jeśli więc naprawdę istniał, to dlaczego historia nie ma o nim nic do powiedzenia.Nie ma o nim najmniejszej wzmianki w jakichkolwiek źródłach, z wyjątkiem żydowskich. Imię `Mojżesz” jest pochodzenia egipskiego i pochodzi od egipskich słów `mo” czyli `woda”, i `uses”, uratowany,wzięty z wody. Arabia, Syria i Fenicja również miały swoich Mojżeszów,a raczej Mizesów, bo tak wymawiano to imię w tych krajach. Pewien hymn do Bachusa mówi, że uw Mizes został uratowany, znaleziono gopływającego na wodzie w drewnianej `kołysce”. Egipski Ozyrys został również włożony do kufra lub trumny i puszczony na wodę, zdany na łaskęlub niełaskę fal.
Nawet słowo `Sabat” nie pochodzi z języka hebrajskiego, lecz z babilońskiego `Sabattu”, czyli dzień odpocznienia, które Babilończycy obchodzili jako swoje święto znacznie wcześniej niż Żydzi. Trudno jednak dociec dlaczego Żydzi zapożyczyli właśnie to babilońskie święto Sabattu. "Pomysł obchodzenia dnia siódmego jako dniaodpoczynku od pracy narodził się w Babilonii. Co do tego nie mawątpliwości” pisze profesor Langdon. I nie ma wątpliwości co do tego, że niemal wszystkie swoje metafizyczne pojęcia Żydzi zapożyczyli od innych, starszych kultur. W Biblii czytamy że `zbawienie jest z Żydów”(według słów Jezusa), ale okazuje się że sam judaizm nie jest `z Żydów”.
Wielu niedouczonych chrześcijan wierzy w to, że tylko ich Zbawiciel poniósł męczeńską śmierć na krzyżu, nie mając pojęcia otym, że co najmniej szesnastu innych zmarło w taki właśnie sposób.
Oto lista:
Jezus Nazaret
Kryszna India
Sakia India
Iva Nepal
Indra Tybet
Mitra Persja (bardzo popularny w czasach początków chrześcijaństwa byłgłównym konkurentem `naszego” Zbawiciela, miał się urodzić 25 grudnia! przyp.)
Tammuz Babilonia
Criti Chaldea
Attis Frygia
Baili Orissa
Thules Egipt
Orontes Egipt
Zbawiciel z Witoba Telingonese
Odin Skandynawia
Hesus zbawiciel Druidów celtyckich (ukrzyżowany jako baranek, który miał zgładzić grzechy świata przyp.)
Quetzalcoatl (Quetzalcoatl) Meksyk (ukrzyżowany w 587 r. przed Chr., został przybity razem zdwoma innymi złoczyńcami do krzyża, zmartwychwstały drugiego dnia przyp.)
Zatem krzyż nie jest symbolem chrześcijańskiego pochodzenia. Jest on znakiem uniwersalnym. Można go spotkać często naścianach starożytnych budowli pogańskich świątyń, na dawnych tablicach i dziełach sztuki.
Paweł mówi `Jezus Chrystus wczoraj i dziś, tenże sam i nawieki”, a autor Apokalipsy św.. Jana `Jam (Jezus) jest alfą i omegą, początek i koniec”. Zaś Vishnu mówi `Jam jest początkiem, środkiem i końcem wszystkich rzeczy istniejących”, a egipski Horus `Jam jestdniem wczorajszym, dzisiejszym i jutrzejszym”.
Wystarczy przeczytać choćby historię Herkulesa, Mitry i Bachusa aby zrozumieć pogańsko-mistyczne źródło całej tej opowieści o Jezusie. Herkules również narodził się z dziewicy której na imię było Alcmene. Ojcem jegobył bóg Zeus, a jego koleje życia są prawie takie same jak Jezusa.
E.E.Gold napisał o perskim bogu Mitrze: `Wstępuje do komór śmierci po to, aby powstać w pełnej chwale światłości i mocy dla wiecznego zbawieniaczłowieka”. O Bachusie zwanym przez Eurypidesa `Bachusem, synem Bożym”profesor Wilder pisze: `dla swoich naśladowców był personifikacją świata natury i świata sprawiedliwości, z uzdrowieniem na swoichskrzydłach. Narodzony z ziemskiej niewiasty, wyprowadził ją z krainy śmierci i przeniósł do królestwa niebieskiego aby była godna wszelkiej chwały”.
Opowieść o wskrzeszeniu Łazarza to jedno z największych oszustw biblijnych. Jej pochodzenia znów należy szukać w Egipcie.Jezus, Zbawiciel z Judei, poszedł do Betanii wzbudzić z martwych swojego przyjaciela Łazarza, podobnie jak egipski Zbawiciel Horus poszedł do Bethanu wskrzesić swojego ojca. Następnie, imiona Maria,Marta i Łazarz również pochodzą z Egiptu. We wspomnianej opowieści egipskiej występują imiona kobiet Meri i Merti, które maja brataEl-Azar-usa. Widzimy wiec w jaki sposób egipski El-Azar-us stal się żydowskim Łazarzem. Słowo Bethanu oznacza `dom Boga”, w tym przypadkuchodziło o egipskiego boga Anu. Widzimy znów skąd wzięło się w języku
żydowskim słowo `Beth” i cala ta biblijna opowieść.
Natomiast ewangeliczna opowieść o wskrzeszeniu córki Jaira pochodzi z Indii. WHari-Purana czytamy o tym jak Kryszna (Chrishna) wzbudził z martwych młodą dziewczynę. Według tego hinduskiego mitu była to Kalavatti, córka Angashuna. Po jej śmierci żałobnicy zebrali się aby ją opłakiwać. W przekładzie Jacolliota brzmi ona następująco:
`…nagle wielki szum rozległ się w całym pałacu i słychać było słowa tysiąckrotnie powtarzane „Pacya pitarum; pacya gurum!” `Ojcze, Mistrzu!”. Wtedy Kryszna podszedł, uśmiechnął się i oparł naramieniu Arjuna. Mistrzu zawołał Angashuna rzucając mu się do stopi zalewając je łzami. Spójrz na moją biedną córkę po czym wskazałna ciało Kalavatti złożone na macie… Dlaczego płaczesz – zapytał Kryszna łagodnie. Czy nie widzisz ze śpi? Zobacz że się rusza.Kalavatti ! Powstań i chodź!
Gdy tylko Kryszna wypowiedział te słowa, oddech, ciepło, ruchi życie zaczęły wstępować powoli w to młode ciało. Młoda istota,posłuszna rozkazowi owego półboga, wstała na własne nogi i podeszła doswoich bliskich i znajomych. Lecz tłum zdumiał się i zawołał: `To jest bóg, bo śmierć nie jest dla niego czymś więcej niż snem”.
Według meksykańskiej religii, wysłannik z nieba obwieścił dziewicy Quetzalcoatl, że pocznie w sposób niepokalany i urodzi Quetzalcoatla. Ipodobnie jak Gabriel ogłosił Maryi przyjście na świat Jezusa, tak Bodhisat zapowiedział Mai, matce Buddy, narodzenie jej syna. Oba imiona Mai i Maryja, pochodzą od wspólnego rdzenia oznaczającego `woda”. Żona Mojżesza również miała na imię Miriam. I rzeczywiście, imię Maryja pojawia się w wielu postaciach w rożnych kulturach i zawsze jest nimnazwana matka zbawców świata. Oto przykłady:
Matka Syn-zbawca
Maria Jezus
Maia Budda
Maia Hermes
Maya Agnis
Myrrha Adonis
Maya Maria Sommona Cadom (syjamski zbawca)
Mariama Kryszna
Wszystkie te Maryje oznaczają jedno Planetę-Matkę, a katolicka Matka Boska nie stanowi tu żadnego wyjątku.
Widzimy więc, że ta opowieść o zwiastowaniu przez anioła narodzin dziecka niejest bynajmniej wyłącznie chrześcijańskiego pochodzenia. Wszystkie pogańskie ziemie-matki były zabierane do nieba przez swoich boskich synów, aby objąć tam władzę jako `Matka Boża”, `Królowa Nieba”, itd.Alcmene, matka Herkulesa wstąpiła w obłoki i stała się Królową Nieba.Podobnie Semele została zabrana do nieba przez swojego syna Bachusa zwanego `Synem Bożym”, aby panować jako Królowa Wszechświata przedktórą `cale piekło drży”. Pallas Atena nazywana była `jedyną Matką Bożą” oraz `Królową Nieba”. Żydzi w Egipcie też oddawali cześć Królowej Nieba jakieś 600 lat przed narodzeniem się biblijnej Maryi, matki Jezusa. W Babilonii, z kolei, była Isztar-Królowa Nieba, a modlitwa doniej brzmiała następująco:
`Królowo Nieba i Ziemi, która przyjmujesz modlitwy, wysłuch*jesz próśb i błagań, miłosierna bogini kochająca sprawiedliwość; Spójrz na mnie, o Pani, i zwróć się do mnie,tak aby serce sługi twego zostało pokrzepione”.
Czy bardzo rożni się ta modlitwa od katolickich litanii do Najświętszej Marii Panny ? (Zatem uwaga Polacy zwłaszcza pielgrzymina Jasną Górę `Królowej Anielskiej śpiewajmy”! dop. tłum.)
Jakim więc cudem Biblia może być objawieniem danym Żydom przez Boga? Masy wiernych nigdy nie czytają tych innych źródeł, a księża i pastorzy którzy je znają, milczą na ten temat. Zresztą niewiele tych źródeł zachowało się, bo poniszczyli je fanatyczni bibliści. Starożytni Żydzi mieli jednak dostęp do wielu z nich, o czym niewielu z nas pamięta. Wroku 125 n.e. Św. Ireneusz powiedział, ze za jego czasów istniała ogromna ilość ewangelii. Zachowały się i dotarły do nas tylko te, które kapłani chcieli wykorzystać do własnych celów; resztę poniszczyli. Aby pojąć istotę sprawy, czytelnik musi wiedzieć, że całe kapłańskie zrzeszenia konspiracyjne starannie redagowały i dobierały teksty biblijne przez dłuższy czas. Według ich teorii Chrystus był stworzycielem świata, uznającym biblijna teorię stworzenia zaprawdziwą. Ale Bóg nie jest nawet źródłem miłości, lecz tylko źródłem życia; miłość nie jest bowiem darem, lecz owocem z wielkim trudem imozołem osiągniętym w wyniku powolnego procesu ewolucyjnego życia, dotego owocem dość świeżym.
