Yogę odpie**ala

próbowała założyć nogę za głowę, nie udało się

Aż mi się ilustracje z kamasutry przypomniały.

Boli ją lewa bo się trzęsie...

typiara zlamala biodro, i tera se wyobrazcie jaki to musial byc bol jak biodro jest twarde jak beton.

up. Niemal ból dupy... Pogięło ją czy co?

To już tylko do uśpienia się nadaje

Wio na główną

Za moich czasów po "turecku" siadało się trochę inaczej...

Takie mi się skojarzenie nasunęło...

"[...]

Tak to Lis zakpił i sam dalej bieży,
Ale nie tylko z zamysłem kradzieży.
Mord, cudzołóstwo, rabunek i zdrada
Nie są dlań grzechem. Nowy plan układa.
Pięknej Wilczycy chce złożyć wizytę:
Wybada przez nią zamiary ukryte
Wilka, co skargę nań zaniósł do Króla.
Przy sposobności potańczy, pohula
Z nieobecnego Srogosza małżonką.
Lecz jej nie zastał, tylko dzieci gronko.
„Pasierby moje, chowajcie się zdrowo" —
Rzekł i odchodzi kiwnąwszy im głową.

Wraca Wilczyca: „Nie było nikogo?" —
Pyta. „O właśnie tam Lis idzie drogą.
Był tutaj, zwał nas swymi pasierbami."
Wilczyca krzyknie: „Sprawę z tego zda mi!
Przebrały miarę jego niecne grzeszki!"
Pobiegła za nim. Znała jego ścieżki.
Gdy go dościgła, gniew z oczu jej świeci:
„Lżysz mnie zniewagą wobec moich dzieci?
Zaraz ci twojej podłości dowiodę!"
Błysnąwszy kłami, chwyta go za brodę.
Ledwie uskoczył Lis Wilczycy krewkiej
I czmycha czując, że to nie przelewki.
Lecz ona za nim. Chryja się zaczyna.

W pobliżu stała zamczyska ruina,
A w wieży, która pękła od starości,
Powstała szpara na piędź szerokości.
Lis przez szczelinę z trudem się przemyka,
Wilczyca szybko głowę za nim wtyka
I pcha się, ale że duża i tęga,
Połową ciała w szczelinie ustrzęga.
Ani w tył, ani w przód, choć gruz się sypie.
Lis obiegł wkoło, pod ogon ją szczypie.
Ona w krzyk: „Zbóju, łotrze, jakich mało!"
Na to Lis drwiąco: „Ano, już się stało."
I gdy Wilczyca wyrwała się siłą
Z szczeliny, już się za Lisem kurzyło.

[...]"

Fajnie by się ją r*chało