Jest to najpełniejszy do tej pory zbiór opowiadań Gabriela Garcíi Márqueza sprzed Dwunastu opowiadań tułaczych. Obejmuje zarówno tomy: W tym mieście nie ma złodziei i Niewiarygodna i smutna historia niewinnej Erendiry i jej niegodziwej babki, jak i tom Dialog lustra poszerzony o trzy opowiadania: Tubal-Kain wykuwa gwiazdę, Nataniel składa wizytę i Mężczyzna przychodzi w deszczu. W opowiadaniach Gabriela Garcíi Márqueza można znaleźć zaczątki jego słynnych powieści, pierwowzory przyszłych bohaterów, fragmenty opowiadań stanowiące inne wersje wątków Złej godziny, Stu lat samotności czy Jesieni patriarchy. Ale to właśnie w opowiadanich García Márquez najpełniej ukazuje magię Karaibów i cudowny świat własnej, niczym nieskrępowanej wyobraźni.

Mnie osobiście urzekły opowiadania, w których narratorami są trupy będące w różnych stadiach rozkładu. Działają na wyobraźnię, lecz mimo wszystko czyta je się dość lekko i przyjemnie
Sam autor jest moim ulubionym noblistą jak do tej pory.
Polecam gorąco lekturę, zwłaszcza w towarzystwie dobrej herbaty na długie jesienne wieczory.