Zacznę od tego, że sam muzułmanów nie lubię. Wyjątkowo wkur*ia mnie to, że próbują siła narzucić swoje przekonania pod przykrywką bycia dyskryminowanymi przez prawo, społeczeństwo czy cholera wie co jeszcze. Jednak uważam, że kto jak kto, ale my nie powinniśmy wszystkich muzułmanów wrzucać do jednego worka.
Przedstawię wam trochę faktów o Tatarach, którzy cały czas zamieszkują tereny Rzeczypospolitej.
Początki osadnictwa tatarskiego sięgają XIV w., czasów panowania wielkiego księcia litewskiego księcia Witolda (1392-1430). Osadnictwo tatarskie od swych początków miało charakter wojskowy. Pierwsze osady powstawały w pobliżu ośrodków miejskich, niedaleko granicy z Zakonem Krzyżackim, co umożliwiało szybką mobilizację, oraz obronę miast i dróg przed Krzyżakami. Odegrali oni też kluczową rolę w Bitwie pod Grunwaldem, kiedy to pozorowany odwrót jazdy litewsko-tatarskiej doprowadził do rozbicia szyku armii krzyżackiej.
W latach 30. XV w. emigracja tatarska przeżywała swoje apogeum. Tatarzy osiedlani byli w okolicach Trok, Wilna, Kowna, Lidy, Krewy, Nowogródka i Grodna. Osadnictwo zwiększali tatarscy jeńcy wojenni, którzy przez kolejnych władców osadzani byli we wsiach tatarskich na Litwie. Ostatnie grupy emigrantów politycznych z Tatarszczyzny przybyły do Wielkiego Księstwa na początku XVI wieku.
Warto tutaj powiedzieć, że Tatarzy hospodarscy (pochodzący z arystokracji tatarskiej) uzyskiwali herby i nadania ziemskie za służbę wojskową, oczywiście oprócz nich przybywali też Tatarzy którzy parali się typowo rolnictwem i tacy też przywileje na ziemiach polskich utrzymywali. Mieli oni zapewnioną swobodę wyznania. Tutaj przykładowy tatarski herb.
Okres XVI wieku to czas kiedy Tatarzy uzyskiwali przywileje, tracili je, by potem je na powrót odzyskać.W czasach ostatniego króla Stanisława Augusta Poniatowskiego Tatarzy kolejny raz dali dowód swej gotowości do poświęceń dla dobra RP przez wzięcie udziału w konfederacji barskiej. W wojnie w 1792 r. wzięło udział wielu Tatarów, a korpusem armii polskiej dowodził tatarski generał Józef Bielak. Warto też w tym momencie powiedzieć, że nazwa ułan wywodzi się z języka Tatarów polskich, którzy mieszkali w granicach I Rzeczypospolitej. Jazda z tradycjami ułańskimi wywodzi się od Mongołów i Tatarów, u których oghłan albo ułan oznaczał młodzieńca, junaka. Podczas tworzenia się legionów polskich we Włoszech oddziały tatarskie miały w swojej fladze orzełka z małym półksiężycem, niestety nie mogłem nigdzie tego znaleźć w internecie by się z wami podzielić. Tatarzy brali też udział we wszystkich powstaniach narodowych, nie ominęła ich niestety rusyfikacja która spowodowała, że ich liczba znacznie zmalała.
W 1919 roku powstał Pułk Jazdy Tatarskiej im. Mustafy Achmatowicza
Tworzenie rozpoczęto w styczniu 1919. Żołnierzami pułku byli przede wszystkim polscy Tatarzy. Służyli w nim też muzułmanie innych narodowości m.in. Azerowie. Ostatecznie w lipcu 1919 roku sformowano trzy szwadrony liniowe, szwadron karabinów maszynowych i dywizjon techniczny. 3 lutego 1920 roku rozkazem naczelnika Józefa Piłsudskiego nadano jednostce nazwę Tatarski Pułk Ułanów imienia Mustafy Achmatowicza.
Pułk walczył początkowo z wojskami niemieckimi w rejonie Grodna, następnie został przerzucony na Polesie. Później brał udział w wyprawie kijowskiej i wkraczał do Kijowa. Osłaniał w walkach odwrotowych wojska polskie w rejonie Horynia nad Styrem. W wyniku tych walk pułk poniósł duże straty, pozostało tylko 86 ułanów. W Płocku doszło do odtworzenia pułku, który wziął jeszcze udział w walkach w rejonie Wyszogrodu i Dobrzynia w 1920 roku. 10 września 1920 roku pułk rozwiązano.
Obecnie na terenie Rzeczypospolitej żyje 1916 Tatarów, według ostatniego spisu ludności.
Co tu robi zdjęcie Arłukowicza? Cóż, Arłukowicz jest właśnie typowym tatarskim nazwiskiem. Jako ciekawostkę mogę jeszcze dodać, zwrot Muślimowie, który obecnie ma zabarwienie mówiąc delikatnie negatywny pochodzi ze staropolszczyzny i są to Tatarzy pochodzenia litewskiego.
Materiał własny, dlatego tak mało i ch*j*wo zrobiony, ale może kogoś to zainteresuje
