Pewnego dnia przybiegłem do Tomka. Po lunchu gadaliśmy i podzielił się ze mną sensacją.
- Marek - powiedział - Beata i ja rozwodzimy się.
Byłem zdumiony.
- Dlaczego? Co się stało?! Wyglądaliście na szczęśliwą parę!
- No cóż - powiedział - odkąd się pobraliśmy, żona próbowała mnie zmienić. Oduczyła mnie picia, palenia, powrotów w środku nocy. Nauczyła mnie, jak się elegancko ubierać, oglądać dobrą sztukę, wyrobić sobie gust kulinarny, muzyczny i robić zapasy w sklepie.
- I co, jesteś teraz zgorzkniały, bo tak bardzo cię zmieniła?
- Nie, nie jestem zgorzkniały. Teraz jestem tak dobry, że ona na mnie nie zasługuje.
@Chwytak
na szczęście jeszcze nikt przy mnie nie użył słowa LUNCH, ale jeżeli będzie to miało miejsce to zaśmieje mu się w twarz. Restauracje sobie mogą pisać LUNCH, ale używanie tego słowa na co dzień jest dla mnie po prostu wiejskie. Ludzi używających takich naleciałości bym nazwał "konsumpcyjnymi Polaczkami" albo po prostu "Warszawką".
