Hydrofobowość (gr. hydro – woda, phobos – strach) – skłonność cząsteczek chemicznych do odpychania od siebie cząsteczek wody. Jest to szczególny przypadek solwofobowości, gdy rozpuszczalnikiem jest woda. W ujęciu makroskopowym hydrofobowość to właściwość powierzchni materiału polegająca na niezwilżalności przez wodę.
Hydrofobowe są zwykle cząsteczki, które nie posiadają momentu dipolowego (są apolarne). Typowym przykładem związków hydrofobowych są węglowodory. Istnieją cząsteczki, które są jednocześnie hydrofilowe i hydrofobowe, gdyż na jednym końcu posiadają grupy polarne, a na drugim niepolarne. Taka właściwość nazywa się amfifilowością.
Impregnat który przedstawiono na tym filmie składa się z nanocząsteczek, które przywierają do powierzchni i tworzą warstwę hydrofobową. W skrócie taka warstwa jest tak gęsta i drobna że nie pozwala cząsteczkom wody wnikać pomiędzy jej cząsteczki. Pomysł zapożyczony z natury, kwiaty lotosu nigdy się nie brudzą ponieważ zbudowane są w taki sam sposób jak nanoimpregnaty.
Osobiście polecam nanowycieraczkę, powyżej 60 km/h woda samoistnie odpływa z szyby możemy wyłączyć nasze wycieraczki Najlepsze jest to, że woda odpływając zabiera ze sobą wszystkie osady i szyby zawsze pozostają czyste !
Ile to się utrzymuje na powierzchni? Czy jest ścieralne mechanicznie? Cały samochód można pokryć tym gównem i żeby umyć wystarczy szlauchem spłukać....
i majtki 
Najlepsze jest to, że woda odpływając zabiera ze sobą wszystkie osady i szyby zawsze pozostają czyste ! 
Coś już podobnego kiedyś na Sadolu było 
