Suchar to najwyższa forma żartu. Poziom zabawności Suchara można wyciągnąć ze wzoru Z=s*f/t, gdzie Z - zabawność, s droga jaką musi pokonać dłoń nim dotrze do twarzy czytającego/słuchającego, f - siła tarcia dłoni o twarz, t - czas od wypowiedzenia żartu do zetknięcia dłoni z twarzą, przy czym t zależy od złożoności Suchara oraz s.
