Bratu rodził się potomek. Jego przejęci teściowie zasponsorowali poród w ekskluzywnej klinice. Ponieważ wyszły pewne komplikacje matka i dziecko musiały tam spędzić kilka dni. Do brata przyjechał jego przyjaciel ze studiów, który miał zostać ojcem chrzestnym dziecka. Tak się składa że to mieszkający w Polsce rodowity Hiszpan o typowo śródziemnomorskiej urodzie, do tego bardzo elegancko się ubiera i ma nader wyszukane maniery. Akurat brat nie miał czasu więc mi przypadło w udziale zaprowadzenie gościa do matki i dziecka. Poszliśmy do tej prywatnej kliniki. Hiszpan oczywiście z wielkim bukietem kwiatów. Wchodzimy i zaczepia nas dyżurna pielęgniarka. Hiszpan odpowiada (z wyraźnym obcym akcentem): "Czy mogłaby Pani łaskawie zapowiedzieć naszą wizytę Pani (tu pada imię i nazwisko mojej bratowej)". Pielęgniarka chciała też zabłysnąć ogładą i pyta: "A kogo to mam zaanonsować?" Na to Hiszpan, dumnie się prostując wypala: "Proszę powiedzieć że Juan Francisco María de la Mata Aparício y Bahamonde Salgado Pardo" (oni mają takie strasznie rozbudowane nazwiska rodowe z przydomkami). Pielęgniarka zaskoczona popatrzyła na nas i wypaliła: "Dobra, jak będziecie już wszyscy czworo to was wpuszczę". Tak zbaraniałej miny jak u tego Hiszpana to w życiu nie widziałem.
Co za pie**olenie. Nazwiska w Hiszpanii ma się dwa - po obu rodzicach. Najpierw po matce, potem po ojcu. Przykładowo: Xabier Alonso Olano czy Álvaro Arbeloa Coca.
BYło kiedyś takich dwóch panów. Jeden nazywał się Francisco Paulino Hermenegildo Teódulo Franco y Bahamonde Salgado Pardo a drugi Mariano de la Mata Aparicio. Ktoś sobie w kawale dodał jedno do drugiego.
Wielokrotnie złożone nazwiska spotykane są u rodzin szlacheckich, a przeciętni ludzie mają po dwa nazwiska jak już było wspomniane wyżej.
Warto jeszcze wspomnieć, że do użytku w życiu skracają sobie całość. I tak na przykład Francisco Paulino Hermenegildo Teódulo Franco y Bahamonde Salgado Pardo to po prostu Francisco Franco.
