Rzuć broń bo strzelam!

jeden nawet z karabinem był, co by poprawić

Ciekawe czy faktycznie samobójstwo dokonane w taki sposób jest bezbolesne i od razu odcina prąd. Jak myślicie?

Pistolet do głowy i śmierć jest gotowy.

Pistolet do głowy i śmieć jest gotowy. "r" ci się chyba przypadkiem wkradło. Zaraz pewnie uprzątną.

Ciekawe czy faktycznie samobójstwo dokonane w taki sposób jest bezbolesne i od razu odcina prąd. Jak myślicie?

To zależy przez co w głowie przeleci pocisk. W tym przypadku śmierć jest natychmiastowa, a co za tym idzie odłącza się prąd. Zauważ jak w ułamku sekundy gość traci sprężystość mięśni, chwyt i stabilność/równowagę. Po chwili jego dusza patrzyła na to, co jeszcze sekundę temu było jego ciałem, oraz chwilę próbowała ogarnąć o co chodzi, a dalej, to już Boża decyzja (z ateuszami kłócić się nie będę, bo miałem możność przeżycia śmierci klinicznej i bycia martwym, wyjście duszy z ciała przypomina nagłe wpadnięcie do np. basenu, pomimo tego, że moja śmierć była powolna, a nie jak tu raptowna).

Zawsze jak patrzę na samobójców wiem, że ich problemy się nie skończyły, a tak naprawdę to dopiero zaczęły.

(z ateuszami kłócić się nie będę, bo miałem możność przeżycia śmierci klinicznej i bycia martwym, wyjście duszy z ciała przypomina nagłe wpadnięcie do np. basenu, pomimo tego, że moja śmierć była powolna, a nie jak tu raptowna).

Zawsze jak patrzę na samobójców wiem, że ich problemy się nie skończyły, a tak naprawdę to dopiero zaczęły.

Jak Ci się będzie kiedyś nudzić to możesz nasmarować to co pamiętasz i zapodać mi link do materiału na PW.

Moja babcia, która raczej w ch*ja ze mną nie leci opowiadała podobne rewelacje.

Hose88, Widziałeś swoje ciało z poziomu basenu? Może Twoja śmierć kliniczna była związana z "utonięciem"? Pewnie dusza umiała lepiej pływać niż ciało i do życia powrócić się udało

Strzał w potylicę i jesteś martwy natychmiastowo. Swoją drogą gilotyny były przej***ne, jeszcze przez kilkanaście sekund po odcięciu głowy byłeś przytomny.

Tak to prawda, po uj***niu ci głowy jeszcze przez chwilę, nawet do 2min masz pewnego rodzaju świadomość, ale jest to raczej przyjemne uczucie, jak przy zapadaniu w błogi sen, a niżeli wrażenie potwornego bólu.

Jak Ci się będzie kiedyś nudzić to możesz nasmarować to co pamiętasz i zapodać mi link do materiału na PW.

Moja babcia, która raczej w ch*ja ze mną nie leci opowiadała podobne rewelacje.

Kiedyś o tym myślałem, ale to dość ciężkie do uwierzenia ludziom, którzy nawet w Boga nie wierzą, bo tak łatwiej i wygodniej, a co dopiero obcej i anonimowej osobie z forum uwierzyć. Z mojej rodziny, bardzo licznej, mówiłem to tylko dwojgu ze szczegółami.

#jaczurka - moja śmierć nie była spowodowana utonięciem, ani niczym związanym z wodą. Napisałem jak wygląda wyjście duszy z ciała. Bardziej szczegółowo mogłoby być tak: Wyobraź sobie, że bardzo zaspanego/śpiącego Ciebie znajomi nagle wrzucają do jakiejś wody. Budzisz się od razu, gwałtownie, czując nagle coś czego nie czułeś przed chwilą. To bardzo uproszczone i mało oddające rzeczywiste "przebudzenie" tam. Mało tego, nagle uświadamiasz sobie jak bardzo Twoje ciało było ciasne, ograniczone.

@Hose88

Nie byłeś martwy bo śmierć to stan nieodwracalny. Możliwe że miałeś niedotlenienie mózgu a wtedy podobno wydzielają się różne substancje chemiczne i powoduje to coś w rodzaju narkotycznej fazy. Kiedyś robiono taki eksperyment który miał potwierdzić "wyjście z ciała" przy okazji śmierci klinicznej, bardzo prosty zresztą. Na sali operacyjnej była kartka z napisem o którym pacjent nie miał pojęcia. Ludzie potrafili opisać salę, chirurgów i wiele innych rzeczy ale kartki niestety w relacji nie było. Ja jestem ateistą i też się kłócić nie zamierzam bo każdy może sobie wierzyć w co tam chce ale to nie znaczy że to istnieje. Wierzysz w Boga bo cię tak wychowano, gdybyś urodził się w Chinach to pewnie modliłbyś się do smoka:) Ateizm to nie jest łatwiejsza droga przez życie, wręcz przeciwnie bo wy wierzycie że gdzieś tam będzie fajnie a my że nie będzie niczego.

@Hose88

Nie byłeś martwy bo śmierć to stan nieodwracalny. Możliwe że miałeś niedotlenienie mózgu a wtedy podobno wydzielają się różne substancje chemiczne i powoduje to coś w rodzaju narkotycznej fazy. Kiedyś robiono taki eksperyment który miał potwierdzić "wyjście z ciała" przy okazji śmierci klinicznej, bardzo prosty zresztą. Na sali operacyjnej była kartka z napisem o którym pacjent nie miał pojęcia. Ludzie potrafili opisać salę, chirurgów i wiele innych rzeczy ale kartki niestety w relacji nie było. Ja jestem ateistą i też się kłócić nie zamierzam bo każdy może sobie wierzyć w co tam chce ale to nie znaczy że to istnieje. Wierzysz w Boga bo cię tak wychowano, gdybyś urodził się w Chinach to pewnie modliłbyś się do smoka:) Ateizm to nie jest łatwiejsza droga przez życie, wręcz przeciwnie bo wy wierzycie że gdzieś tam będzie fajnie a my że nie będzie niczego.

dlatego właśnie żyjesz w ciągłym strachu przed śmiercią , katole zresztą też

Kiedyś o tym myślałem, ale to dość ciężkie do uwierzenia ludziom, którzy nawet w Boga nie wierzą, bo tak łatwiej i wygodniej, a co dopiero obcej i anonimowej osobie z forum uwierzyć. Z mojej rodziny, bardzo licznej, mówiłem to tylko dwojgu ze szczegółami.

#jaczurka - moja śmierć nie była spowodowana utonięciem, ani niczym związanym z wodą. Napisałem jak wygląda wyjście duszy z ciała. Bardziej szczegółowo mogłoby być tak: Wyobraź sobie, że bardzo zaspanego/śpiącego Ciebie znajomi nagle wrzucają do jakiejś wody. Budzisz się od razu, gwałtownie, czując nagle coś czego nie czułeś przed chwilą. To bardzo uproszczone i mało oddające rzeczywiste "przebudzenie" tam. Mało tego, nagle uświadamiasz sobie jak bardzo Twoje ciało było ciasne, ograniczone.

Oczywiście,że jest coś takiego jak śmierć kliniczna, umarłeś a tak na prawdę wyszedłeś sobie z ciała tak zwane OOB , da się i można to opanować .

@up

Samej śmierci się nie boję, każdego to spotka i tyle. Z racji wykonywanego zawodu często bywam w szpitalach i jedyne czego się boję to być ubezwłasnowolniony własną chorobą i ludźmi którzy będą to moje cierpienie przedłużać jak tylko się da. Tak naprawdę to mam nadzieję że złapie ten moment kiedy trzeba będzie sobie strzelić w łeb by nie umierać jak gnijąca roślina na szpitalnym łóżku. Czy jest coś dalej? Nie mam pojęcia ale wiem że każdy z nas prędzej czy później się o tym przekona. A co do sensu życia:

"...All those moments will be lost in time, like tears in rain. Time to die..."

Pozdrawiam

Mnie śmierć nie przeraża, po prostu będzie to samo co było przed narodzinami (co było przed narodzinami? Właśnie w tym sęk - nic przeraża mnie jedynie wizja tego, że nie umrę jako wesoły 90cio letni staruszek otoczony gromadką kochających wnucząt przygotowany, zwarty i gotowy tylko, że spotka mnie nagle i w głupi sposób gdy nie będe gotowy (np. jutro jadąc do pracy i wyprzedzając na trzeciego na ciasnej polskiej drodze). Albo co gorsza - że będe podtrzymywany na siłę przy życiu maszynami jako taki 90cio letni staruszek ale już z demencją i Alzheimerem - nie pamiętający nic, srający pod siebie, zaniedbywany przez rodzinę i pielęgniarki "ale będziesz pan żył bo walczymy o życie za wszelką cenę".