Z Gari Kasparowem wygrał już kilka lat temu superkomputer który analizował jego ruchy, "uczył się" jego stylu gry (nie tylko bieżącej ale analizując seteki innych parti które on odbył w poprzednich latach - rzecz niemal niemożliwa do wykonania przez "zwykły" mózg gracza!) i pod ten styl przygotowywał kolejne swoje ruchy na kilkanaście kolejek do przodu, kolejna wersja jego oprogramowania miała otrzymać również możliwość analizowania emocji z gestów niewerbalnych (np. ruch gałek ocznych sugerujących zdenerwowanie) ale jego twórcy stwierdzili, że już teraz nie ma na świecie człowieka który z nim wygra i nie potrzebuje aż takiej przewagi.

Już gdzieś widziałem film jak człowiek bawił się w boga, ch*jowe skutki.

Chapeau bas sk***ysyny, tyle dekad kombinowania i stworzyliśmy maszynę potrafiącą naśladować ruchy dziecka z downem oraz drugą maszynę, która bez pomocy upośledzonego nawet sama sobie drzwi nie otworzy. Można spać spokojnie, nie dożyjemy tej rewolucji

Gówno prawda. Płynne otwieranie drzwi to jedno z poleceń, których możesz mieć miliony. Odczuwanie uczuć i uczenie się nowych algorytmów jest osiągalne w ciągu kilkudziesięciu lat, gdyż stanowi o tym tylko poziom skomplikowania kodu, który będzie robot posiadał. Z pomocą idą sieci neuronowe. My działamy dokładnie na tych samych zasadach. Możesz nauczyć komputer grać w Mario bez napisania ani jednej linijki kodu, który ma mu w tym pomóc i choć dopiero w tej technologii raczkujemy to pojęcie, że nie można stworzyć autentycznego myślenia i odczuwania uczuć jest błędne. Wystarczy stworzyć wystarczająco dobry kod z milionami petabajtów wolnej pamięci i dać mu czas, żeby wszystkiego się nauczył.
Potem będziemy mieć przej***ne.

Mylisz się. Zarówno co do uczuć, jak i co do sieci neuronowych. W przypadku tego pierwszego kluczową role odgrywa nie żadna inteligencja tylko cały mechanizm chemiczny. Radość możesz równie dobrze odczuwać zupełnie bez powodu po podaniu odpowiednich psychotropów co po rzeczywistej sytuacji, która przyprawi o szczęście.
Co do tzw. sieci neuronowych to ich zasada działania daleka jest od funkcjonowania ludzkiego mózgu. Posadzenie człowiek niechby przy tym twoim Mario to kompletnie inna sytuacja niż oddanie go pod kontrolę sieci neuronowej, która działa na zasadzie - napie**alam zupełnie przypadkowe klawisze, jeżeli zginę, to było źle, a jeśli nie zginę to znaczy ze ta kombinacja jest poprawna. Efekt tego jest taki, ze komputer w tysiącach prób dalej wykonuje skrajnie debilne posunięcia, które człowiek eliminuje po pierwszej porażce. A wiesz dlaczego? Tutaj jest podstawowa, zasadnicza róznica, która jest nie do przeskoczenia: KOMPUTER NIE ROZUMIE TEGO CO ROBI. Może się wydawać w czymś świetny, lepszy od człowieka a potem pojawi się najdrobniejsza różnica, odstępstwo od znanej mu ścieżki i w spektakularny sposób wyłoży się na rzeczy, którą nawet trzyletnie dziecko uznałoby za absurdalną, właśnie dlatego że komputer nie jest w stanie zrozumieć procesu który wykonuje.

bardzo ładny efekt komputerowy

KOMPUTER NIE ROZUMIE TEGO CO ROBI.

ejże...

Fajnie będę miał robota co będzie o 7mej rano za mnie z psem wychodził

Jeszcze tylko Boskie ciało

To jest ch*jnia. To samo tego nie otworzyło. Po prostu napisany program, skrypt, ciągi linijek kodu. Osiągnięciem bedzie dopiero, jak maszyny same będą coś robiły bez ciągu poleceń.

zdajesz sobie sprawę, że takie napisane programy same się uczą podczas wykonywania poleconych im zadań. Przykład walka byłego mistrza w DOTA2 albo LOL nie pamiętam teraz w której grze. Gdzie dali mu za przeciwnika samouczącego się bota. Na początku komputer dostawał sromotny wpierdziel ale co rozgrywkę jego umiejętności i czas reakcji rosły do tego wypracowywanie taktyki do tego stopnia, że w pewnym momencie człowiek nie miał szans i dostał wpierdziel.

I to się dzieje...

W sumie jakby takiego robota wyposażyć w karabin maszynowy to wstęp do zagłady ludzkości już by mogły zacząć.

zdajesz sobie sprawę, że takie napisane programy same się uczą podczas wykonywania poleconych im zadań. Przykład walka byłego mistrza w DOTA2 albo LOL nie pamiętam teraz w której grze. Gdzie dali mu za przeciwnika samouczącego się bota. Na początku komputer dostawał sromotny wpierdziel ale co rozgrywkę jego umiejętności i czas reakcji rosły do tego wypracowywanie taktyki do tego stopnia, że w pewnym momencie człowiek nie miał szans i dostał wpierdziel.

Nie uczą się, tylko małpują, a ponieważ posiadają refleks i zdolności obliczeniowe niemożliwe dla jakiejkolwiek istoty żywej to są w tym dobre. Sukcesem byłoby gdyby ten bot sam wymyślił własną taktykę taka, ze doświadczony gracz ludzki by powiedział "wow! W życiu bym nie wpadł na takie rozwiązanie. To było genialne!". To byłby przejaw inteligencji a nie bezmyślne powtarzanie czegoś. Wtedy można by powiedzieć, ze pokonał człowieka inteligencją a nie jedynie wykorzystał jego ograniczenia biologiczne by go OBEJŚĆ.
Jak już przy tym jesteśmy, komputer jest ślepy na całe te obszary rozgrywki. Dla niego od początku do końca liczy się tylko matematyczny model. Dla człowieka będzie miało znaczenie, ze np. gra w otoczeniu jakiegoś lasu czy może księżycowego krajobrazu, a dla komputera jeżeli nie będą to zmienne wpływające na rozgrywkę, to będzie na nie kompletnie ŚLEPY, ponieważ tak jak pisałem wcześniej komputer nie jest w stanie pojąć tego co robi, ani tego w czym uczestniczy.

To nie jest duplikat tematu "W drodze do skynet"!

Otwieranie drzwi

Ja bym ten filmik podpiął pod tamten temat. Bo to prawię to samo.