Tamandua północna[4], mrówkojad meksykański[5] (Tamandua mexicana) – gatunek ssaka z rodziny mrówkojadowatych[6]. W niewoli żyje około 9,5 roku[7].
Niezależnie od płci, osiągają wzrost 102–130 cm (w tym ogon o długości 40–60 cm). Dorosłe osobniki ważą od 3,2 do 5,4 kg. Mają żółtawe futro z charakterystyczną czarną „kamizelką” na grzbiecie. Sierść jest krótka, szorstka i gęsta, a długie pazury służą do niszczenia mrowisk i termitier. Duże, sterczące uszy i niewielkie oczy.
Język mrówkojada meksykańskiego, tak jak innych mrówkojadów, jest długi i pokryty lepką śliną, która umożliwia podnoszenie termitów i mrówek. Szczęka nie zawiera zębów, a jej mięśnie oraz żuchwa są zredukowane.
Dzięki chwytnym łapom mogą one wspinać się na drzewa. Duży pazur na środkowym palcu dolnej kończyny i mocne mięśnie umożliwiają rozdarcie kory drzewa, aby zdobyć pożywienie[8].
Występowanie
Występuje w południowo-wschodnim Meksyku i Ameryce Środkowej, a w Ameryce Południowej na zachód od Andów od północnej części Wenezueli do północnej części Peru[9]. Żyje zarówno w lasach tropikalnych, jak i w formacjach sawannowych (campos, llanos). Preferują miejsca w okolicach wody i drzew pokrytych mchem[7], gdyż tam łatwiej im znaleźć pożywienie.
Gdy nie są aktywne, tamanduy najczęściej rezydują w pustych pniach drzew lub norach innych zwierząt.
W Panamie często można zobaczyć mrówkojady meksykańskie przepływające między wyspami[10].
