#satelita

No i urwał antene od satelity

Burza na Jowiszu prawie jak obraz olejny.

Wspaniały nowy obraz Nasa pokazuje szalejące burze na Jowiszu z chmurami rozciągającymi się na tysiące kilometrów. Wirujące formacje chmur widziane nad gazową gigantyczną powierzchnią planety, z których jedna ma ponad 4000 mil (6500 km) taka mała chmurka , przypominają pociągnięcia pędzla olejnego. Sonda kosmiczna Juno, która krąży wokół planety od 2016 r., Uchwyciła ten obraz, mając zaledwie 11 700 mil (19 000 km) od wierzchołków chmur Jowisza - mniej więcej odległość między Nowym Jorkiem a Perth w Australii.

Świetny filmik ze startu rakiety Falcon 9 z satelitą NROL-76 z platformy startowej LC-39A i lądowanie pierwszego stopnia rakiety na Landing Zone 1. 01.05.2017.

Post z cyklu Sadistic bawi i uczy.

Szukasz spektakularnych upadków, połamanych kończyn czy walk orangutanów? Scrolluj dalej!





Zastanawialiście się kiedyś jak wysoko i po jakich orbitach krążą satelity? A może ciekawi was ile ich tak na prawdę jest? Gdzie są satelity, które pozwalają nas zlokalizować? Czy satelity mogą się zderzyć?

Dla przypomnienia z lekcji geografii
Za umowną granicę kosmosu przyjmuje się odległość 100 km od powierzchni Ziemii. Jest to tzw. Linia Karmana, powyżej której gęstość jest tak mała, że niemożliwe są w niej loty jakichkolwiek obiektów, które siłę grawitacją równoważą siłą nośną generowaną na skrzydłach. Atmosfera na 100km jest jednak wystarczo gęsta, aby uniemożliwić umieszczenie satelity na stałe na tej wysokości - tarcie o cząsteczki gazów powoduje spadek prędkości orbitującego satelity oraz znaczny wzrost temperatury doprowadzając do jego spalenia. Z tego względu satelity wystrzeliwuje się na znacznie wyższe wysokości. Podział orbit ze względu na wysokość wygląda następująco:

- Niska orbita okołoziemska (LEO) - od 200 do ok. 2000 km - tu znajduje się między innymi Międzynarodowa Stacja Kosmiczna i Telesko Hubble'a
- Średnia orbita okołoziemska (MEO) - od 2000 km do ok. 36 000 km. - tu znajdują się między innymi stality systemów GPS, czy Galileo
- Orbita geosynchroniczna - ok. 36 000 km (dokładnie 35 768km) - okres obiegu satelity wokół Ziemii na tej orbicie trwa dokładnie tyle ile doba Ziemska,
- Orbita geostacjonarna (GEO) - szczególny przypadek o inklinacji 0 stopni (nachyleniu względem płaszczyzny równika) dzięki czemu, satelita umieszczony nad równikiem, stale znajduje się w jednym punkcie nad powierzchnią Ziemii - anteny wysyłające i odbierające sygnały z tych satelit ustawione nieruchomo ciągle wskazują staelitę. Są to np. satelity telekomunikacyjne czy odpowiedzialne za telewizję kablową.

Na wybór orbity wpływają też pasy radiacyjne Van Allena - są to obszary, w którym występuje zdecydowanie większe promieniowanie, które źle wpływa na elektronikę.

Wszystkie obiekty większe niż 10 cm orbitujące wokół Ziemii są wyszukiwane i stale monitorowane przez wiele ośrodków na całym świecie. Robi się to poprzez ciągłe fotografowanie fragmentów nieba (co kilka sekund), a następnie komputerowo, w odniesieniu do odległych obiektów, które na zdjęciach są względnie nieruchomo wyszukuje się obiekty przemieszczające się, a następnie określa się ich orbitę. Lista tych obiektów jest ogólnodostępna.

Na stronie stuffin. space (Skopiujcie do przeglądarki i usunńcie spację, ja nie mogę wstawiać linków zewnętrznych do postów; jeśli jakiś mod to czyta, niech poprawi link) baza obserwowanych obiektów została w przystępny sposób zwizualizowana.

Dzięki temu możecie zobaczyć, gdzie aktualnie są i po jakich orbitach krążą satelity systemów GNSS (Global Navigation Satellite System)

- GPS (USA)
- Galileo (Europejska Agencja Kosmiczna)
- Glonass (Rosja)
- BeiDou (Chiny)
- IRNSS (Indie)

Międzynardową Stację Kosmiczną znajdziecie pod nazwą ISS (ZERYA).

Łatwo zauważyć orbitę GEO - odznaczający się czerwony okrąg wokół Ziemii.

Czy satelity mogą się zderzyć?
Tak. 10 lutego 2009 roku o 16:56UTC 789 km nad powierzchnią Ziemii zderzyły się 2 satelity: Iridium 33 i Kosmos 2251. Chmurę powstałych śmieci możecie obejrzeć wybierając jedną z przygotowanych grup.
Warto też obejrzeć resztki satelity Fengyun-1C, który został celowo zestrzelony przez chińczyków w styczniu 2007 r. w celu przetestowania pocisku, który umożliwia zestrzelenie wrogich satelit.

Kilka uwag odnośnie oglądania:
- kolorem czerwonym zaznaczone są aktywne satelity
- kolorem niebieskim są zaznaczone rocket body, w nazwach mają końcówkę R/B - elementy, które zostały odłączone od rakiet nośnych (np. kolejne stopnie rakiet wieloczłonowych)
- kolorem szarym oznaczono debris, czyli kosmiczne śmieci - satelity, które zakończyły swoje misje, uległy awarii lub fragmenty satelit, które odpadły od nich w wyniku zderzenia z innym obiektem. Jak widzicie problem kosmicznych śmieci jest dość poważny, dlatego przyjmowane są ustalenia mające ograniczyć ich powstawanie - konieczność deorbitacji satelity, który zakończył swoją misje.





Jak się przyjmie, postaram się wrzucać kolejne posty.

Jak powstał Srebrny Glob.

Tekst: "...Ktoś się włamał i podłączył..." powala.

Dla zainteresowanych sezon 4 odcinek 2

Pierwsze wzmianki o dziwnym satelicie na orbicie okołoziemskiej pojawiły się w latach pięćdziesiątych. Początkowo uważano, że to, co wypatrzono na orbicie to tajny rosyjski satelita. Sprawa stała się znana w prasie, a dziwaczny obiekt nazwano Black Knight, czyli czarny rycerz.



Wiele źródeł potwierdzało, że faktycznie coś przesyłało sygnał radiowy i trwało to nieprzerwanie przynajmniej od czasu, gdy ludzie nauczyli się rejestrować takie rzeczy. Pojawiła się teoria, że pierwszym, który odebrał ten sygnał był Nicola Tesla i miało to być w 1899 roku po wybudowania urządzenia radiowego wysokiego napięcia, co miało miejsce w Colorado Springs. Przez następne dekady coraz częściej pojawiały się doniesienia o rzekomo odkodowanych transmisjach z satelity pozaziemskiego orbitującego wokół Ziemi. Sygnał radiowy, jaki wysyła ta sonda został też podobno odkodowany przez radioamatora nasłuch*jącego przestrzeni kosmicznej. Twierdzi on, że zarejestrował emisje, które wyglądały na przesyłanie koordynatów gwiezdnych jak twierdził sygnał był skierowany w stronę podwójnego systemu gwiezdnego Epsilon Boötis. To stąd właśnie wzięto szacunki, co do wieku urządzenia, ponieważ system ten, o ile był miejscem pochodzenia sondy, znajduje się około 13 tysięcy lat świetlnych od Ziemi. Jakkolwiek takie objawienia mogą brzmieć dziwacznie to obiekt jest jak najbardziej realny i znajduje się na oficjalnych zdjęciach udostępnionych przez NASA, każdy może sprawdzić, co tam widzi. Obiekt znajdował się na polarnej orbicie ( idealnej do mapowania powierzchni Ziemi) i zmierzał w przeciwną stronę niż większość ziemskich satelitów, czyli z zachodu na wschód. Wiadomo, że w pewnym okresie obiektem tym interesowała się organizacja Grumman Aircraft Corporation. Prowadzono wnikliwe obserwacje, ale rezultaty utajniono. W tej chwili nie ma już pewności, że ta sonda dalej znajduje się w przestrzeni kosmicznej. Zapewne, gdyby tylko ludzkość zdołała dokonać bezpiecznej deorbitacji zrobiono by to, dlatego nie wiadomo, czy jeszcze ten "czarny rycerz" znajduje się nad naszymi głowami.


Więcej zdjęć i informacji na ten temat - the black knight a 13000 year old alien satellite