wyjątkowo podpiszę sie pod komentarzem wyżej.TO JEST SADOL (nawet na obecnym poziomie) gdzie nabijamy sie do bólu. Czasami dziwnym trafem czy też przekorą pewne tematy ciężko (jesli w ogóle) wchodzą bo włącza sie empatia i zrozumienie...
Imperator_Jan, Też mi smutno, jak przechodzę koło takich małych grobów. Są tragedie. C'est la vie.
Ale po jaki ch*j wrzucać to na facebook'a lub inne internetowe gówno?
Patrzcie ludzie - jestem taka biedna.
Przykro mi, ale tak już jest. Nic z tym nie zrobisz, a tylko się błaźnisz i źebrzesz o współczucie na portalach.
Pozdrawiam.
Myślisz sobie-poj***na.
A ona pewnie przez tygodnie szykowała całą scenografię, zastanawiając się, czy córeczkom się spodoba.
Jasne, że nic ich to nie obchodzi, bo i tak nie żyją.
Nawet gdyby spróbowała tam napchać jeszcze więcej różu, to im i tak nie będzie wstyd, bo nigdy tego nie zobaczą.
Jeśli, to jej pomaga, to nie widzę w tym żadnego cyrku. Ludziom się czasami wydaje, że dbając o grób bliskich dajemy świadectwo miłości. Pewnie za nimi cholernie tęskni.
Nie wiem, czy oczekuje współczucia, prędzej hmmm...pomocy. Straciła dzieci, których już nigdy nie odzyska i wydaje mi się, że chce o tym krzyczeć. Ludzie robią gorsze rzeczy, ona po prostu umieściła zdjęcie na forum, dotyczącym depresji, gdzie pewnie szukała ludzi z podobną raną w sercu.
Biedna kobitka, tyle w temacie.
Tak, grób tych dzieci wygląda obrzydliwie, ale nic mi do tego.
Nawet gdyby szympans wyskakiwał z tortu i tak by mnie pewnie zakuło.
dobra.wróżka, Zgadzam się z Tobą... Pytam tylko, po co publikować to w intenecie?
Nie doświadczyłem takiej sytuacji, nie doświadczę (na szczęście), więc nie wiem jakbym się zachowywał.
Niemniej - Od tego jest psycholog, terapeuta czy rabin. Nie internet pełen takich 'śmieszków' jak my.
Pozdrawiam.
Cara_Al_Sol, ja też nie byłam nigdy w takiej sytuacji, więc nie mam pojęcia.
Nie znam tej kobiety, nie wiem, czego próbowała, gdzie szukała pomocy.
Wiem jedno, człowiek w głębokiej żałobie często traci dystans.
Ona to pewnie widzi inaczej. Dla niej to nie jest żebranie o współczucie, tylko dowód, że kochała córki.
Cara_Al_Sol
Być może jest w jakiejś grupie wsparcia i w ten sposób dzielą się tym między sobą.
Na pewno to w jakiś sposób pomaga jej uporać się z taką tragedią.
dziewczyny , jesteście na sadolu, czyli środowisko specyficzne, lecz może odpowiecie
zawsze mnie ciekawiło
jak ma się trauma matki dziecka kilkumiesięcznego po jego stracie, do aborcji
wiem facet kobiety nie ogarnie, ale
tortu nie widać, nie wspominając o prezentach, co te dzieciaczki mają teraz począć, dwa balony tylko dostały a prezenty gdzie? 
