Ta makabryczna zbrodnia wstrząsnęła całą Polską. W nocy z 13 na 14 czerwca 1997 r. na grupę młodych ludzi świętujących przy ognisku zdanie matury napadła banda uzbrojona w kije baseballowe. Przypadkową ofiarą bandy, której przewodziła 24-letnia Monika, był 19-letni Tomek. Zanim go zabito, przez kilkanaście godzin był przetrzymywany i torturowany. Miał tyle planów, tyle marzeń przed sobą... Tomasz wkraczał w dorosłość z wielkimi planami na przyszłość. Chciał projektować drapacze chmur. W tragiczny piątek zdawał pierwszy egzamin na wymarzoną architekturę na Politechnice Warszawskiej. Poszło mu bardzo dobrze. Absolwent klasy informatyczno-matematycznej w jednym z LO w Warszawie zdał wcześniej wzorowo maturę z matematyki. Zawsze konsekwentny i pracowity, zawsze pogodny i uśmiechnięty. Wyniósł z domu bardzo dobre wychowanie, które sprawiało, że wszyscy go lubili - zarówno koledzy, jak i nauczyciele. Wieczorem 13 czerwca Tomek świętował z klasą przy ognisku zdanie egzaminu dojrzałości. Przed północą impreza wieńcząca licealny etap życia młodych została brutalnie przerwana przez pijaną grupę dresiarzy. "Dajmy im nauczkę" Polana w warszawskim Parku Młocińskim. Tutaj 13 czerwca 1997 r. klasa Tomka zorganizowała ognisko. Tomek jak zwykle poinformował wcześniej rodziców, gdzie będzie i o której godzinie wróci ze spotkania. Impreza rozpoczęła się o ósmej wieczorem. Bawiło się na niej ok. 30 osób. Piekli kiełbaski, śpiewali, rozmawiali o planach na przyszłość, studiach. Około godz. 23 miłą atmosferę spotkania klasowego zaburzyło pojawienie się bandy pijanych, młodych ludzi z Łomianek. Żel we włosach, ubrani w dresy i adidasy. Chcieli dołączyć się do ogniska. Któryś z maturzystów nieopatrznie kazał im dorzucić drzewa do ognia. Ta uwaga stała się przyczyną dalszej, tragicznej sekwencji wydarzeń. Dresiarze poczuli się urażeni, ale nie byli razem wystarczający "silni", aby odegrać się za ''zniewagę''. Planując zemstę, udali się do pobliskiego baru. Tam spotkali Monikę Sz. i jej trzech kolegów. Uzgodnili, że wspólnymi siłami dadzą nauczkę młodzieży z ogniska. Tymczasem spotkanie maturzystów dobiegało końca. O północy na polanie pozostało już tylko około ośmiu osób, które zamierzały wracać nocnym autobusem jadącym w kierunku placu Wilsona. Reszta porozjeżdżała się samochodami. Nagle na polanę zajechały dwa samochody: polonez (w nim banda z Łomianek) i fiat 125 p (z grupą Moniki) - około dziesięciu osób wyskoczyło z aut. W rękach trzymali kije baseballowe. Bili kogo popadnie Maturzyści widząc zmierzającą w ich kierunku grupę dresiarzy jednoznacznie odebrali to jako napad. Natychmiast rozbiegli się po lesie. Kto mógł, chował się w kępach drzew. Bandyci szybko ich dogonili. Bili i kopali - po głowie, nogach i plecach. Używali kijów baseballowych i drągów znalezionych przy ognisku. Agresja napastników z każdą minutą narastała coraz bardziej. Pierwszą ofiarą był Konrad M. - został brutalnie pobity. Potem Jarosław K., przyjaciel Tomka, dostał kijem i butelką w głowę, napastnicy, zanim go okradli, kazali mu szczekać. W pewnym momencie jeden z napastników rzucił hasło, aby rozbić zaparkowany nieopodal samochód, w którym znajdował się wówczas Marek G. z dziewczyną. Para nie należała do klasy Tomka. Chuligani zaczęli okładać samochód kijami baseballowymi, gaśnicą, deskami, wszystkim, co mieli pod ręką. Marek G., odjeżdżając w popłochu, uszkodził samochód jednego z napastników, to ich rozwścieczyło. Bandyci wpadli na pomysł, żeby złapać jednego z maturzystów, który wskaże im właściciela forda. Chcieli wiedzieć, kto uszkodził im samochód i kto zapłaci za odszkodowanie. Napastnicy wrócili na polanę, tam gdzie ukryła się reszta maturzystów. Wrzeszcząc, przeklinając, grożąc użyciem broni (później okazało się, że jej nie posiadali) chcieli zmusić ukrywających się maturzystów, by wyszli z kryjówki. Wtedy z przyczyn zupełnie niezrozumiałych z kępy drzew wyszedł Tomek... Ktoś musi zapłacić okup Po krótkiej gonitwie Tomek został szybko złapany i powalony na ziemię. Najpierw kijem baseballowym bił go Tomasz K., potem do katowania Tomka dołączyło się jeszcze dwóch innych napastników. Świadkowie słyszeli, jak Tomek krzyczał: "Przestańcie! Nie bijcie, nic wam nie zrobiłem! Oddam wam wszystko!". Bandyci wcale nie zamierzali go wypuścić - sądzili, że Tomek zna właściciela forda. Chcieli za jego pośrednictwem lub wprost od niego wyegzekwować odszkodowanie. Zapadła decyzja o jego uprowadzeniu. Krwawiącego i pobitego Tomka bandyci wrzucili do bagażnika fiata, uderzając go przy tym klapą w głowę. Kiedy maturzyści zorientowali się, że napastnicy odjechali, wyszli z kryjówek. Wszyscy byli w szoku, błądząc po lesie, szukali bezpiecznej drogi do domu. Zaczęli się rozpraszać. Początkowo nikt nie zauważył zniknięcia Tomka. W tym samym czasie Marek G.- właściciel forda - zawiadomił policję o brutalnym napadzie na polanie w Lasku Młocińskim. Seks, picie i katowanie ofiary Oprawcy przewieźli swoją ofiarę do mieszkania Moniki na warszawskim Bródnie. Tutaj kontynuowali libację, jedli, oglądali telewizję, uprawiali seks. W trakcie imprezy bandyci zabawiali się torturowaniem Tomka, robili to w sposób, jaki podpatrzyli na filmach. Bili Tomka kijem baseballowym, obcinali mu włosy, grozili tasakiem, przywiązywano chłopaka do kaloryfera. Około wpół do czwartej Tomkowi udało się dodzwonić do przyjaciela, Jarosława K., który kilka godzin wcześniej został brutalnie pobity na polanie. Tomek zapytał kolegę, czy z nim wszystko w porządku. Sam zdążył tylko powiedzieć, że kiepsko się czuje i nie może rozmawiać. Potem połączenie zostało przerwane... Przez cały dzień, 14 czerwca, Tomek cierpiał niewyobrażalne męczarnie, bandyci nie przestawali go torturować i poniżać. Dla jego oprawców ważne było tylko odzyskanie pieniędzy. Kiedy katowany przez nich Tomek nie mógł powiedzieć, kto jest właścicielem forda, bo go nie znał, zażądano od niego telefonów i adresów do innych uczestników ogniska. Później wyszło na jaw, że w sąsiednim bloku mieszka rodzina Tomka. W obawie przed rozpoznaniem Monika podjęła błyskawiczną decyzję, co dalej zrobią z ofiarą. Chłopak jest dla nich niebezpieczny, bo może wskazać miejsce przetrzymywania. Bandyci przystąpili do makabrycznego finału zbrodni. Plan Moniki Mord na maturzyście został dokładnie zaplanowany. Tomasz K. dostarczył nóż i łopatę. Napełnili kanister benzyną. Monika Sz. kazała kupić sznurek. To ona będzie mózgiem tej zbrodniczej akcji, kierując nią do końca. Ok. godz. 22 cała trójka - Monika Sz., Tomasz K. i Marek Sz. - wyprowadzili Tomka do samochodu, bosego i w koszuli swojej oprawczyni. Pojechali w znane sobie miejsce, samochód prowadziła Monika, która była najbardziej trzeźwa. Dziewczyna przez cały czas kontrolowała przebieg zbrodniczej akcji. Oprawcy zatrzymali się nad Kanałem Żerańskim w Białołęce. Kiedy mężczyźni kopali dół, Monika zagadywała Tomka w samochodzie. Potem to ona wskazała egzekutora: zabić ma Tomasz K. Mężczyźni wyprowadzili ofiarę do wykopanego dołu. Udręczony Tomek nie prosił o litość. "Dobij mnie" - to były ostatnie słowa wypowiedziane do kata. Tomasz K, zadał mu cztery śmiertelne ciosy w okolice serca. Monika sprawdziła, czy Tomek nie żyje, przydepnęła go butem, później odebrała nóż od Tomasza K. - 19-latka, który był pod jej wpływem i który opiekował się jej dziećmi. "Wyrwaliśmy chwasta" Ciało Tomka oblano benzyną i podpalono. Niedopalone zwłoki zasypano ziemią. Po powrocie do mieszkania libacja trwała nadal. Słabszy psychicznie Marek Sz. przyznał się koledze, który uczestniczył w maltretowaniu Tomka - Robertowi W.- co zrobili maturzyście. "Wyrwaliśmy chwasta" - powiedział. Potem cała trójka ukryła samochód, pozbyła się rzeczy Tomka, sprzątnęła mieszkanie. Na sam koniec pojechali na wycieczkę do Ciechanowa, rodzinnego miasta Moniki, gdzie wychowywały się jej dzieci. Stracone godziny W sobotę nad ranem rodzice Tomka złożyli zawiadomienie o zaginięciu syna. Ich niepokój wzmógł dziwny telefon około czwartej nad ranem. Rozmówczyni mówiła o uszkodzonym fordzie i dopytywała się, jakim samochodem chłopak przyjechał na ognisko, potem się rozłączyła. Rodzice Tomka natychmiast udali się na policję. - Pewnie upił się i śpi gdzieś z dziewczyną - usłyszeli od funkcjonariusza. Zdaniem pani Jadwigi, matki chłopaka, gdyby ich zgłoszenie potraktowano poważnie, chłopak mógłby żyć. Od momentu zgłoszenia do morderstwa upłynęło około 20 godzin. Na komendzie rodzice maturzysty spotkali kolegę syna, który powiedział im o napadzie na polanie. Pani Jadwiga zaczęła przeczuwać, że coś złego mogło spotkać jej syna. Akcja pościgowa warszawskiej policji rozpoczęła się w sobotę wieczorem. Na ocalenie Tomka było już za późno, jego los dopełnił się w lasku nad Kanałem Żerańskim. Przełom w dochodzeniu nastąpił w poniedziałek, 16 czerwca. Wtedy policja aresztowała Roberta W. - właściciela fiata 125 p. To on później przyznał się do pobicia i porwania Tomka oraz wskazał sprawców morderstwa. Wieczorem tego samego dnia aresztowano kolejne trzy osoby, w tym Monikę Sz. W środę, 18 czerwca, w lasku nad Kanałem Żerańskim odnaleziono zwłoki chłopaka, zakopane kilkadziesiąt centymetrów pod ziemią. Policjanci, którzy uczestniczyli w odkopaniu zmasakrowanego ciała, powiedzieli później, że w czasie swojej wieloletniej służby nie widzieli jeszcze takiego okrucieństwa, jakie zostało zadane ofierze. Monika - królowa zbrodni Bestialskie zabójstwo Tomka wzburzyło opinię publiczną. Mordercami byli młodzi ludzie, dotychczas niekarani (19-letni Tomasz K., 34-letni Marek Sz.) Całą akcją kierowała 24-letnia Monika - matka trójki dzieci, którą media okrzyknęły później ''królową zbrodni''. Sposób popełnienia morderstwa, okrutne tortury, jakie zadano ofierze, unaoczniły potworną demoralizację i psychopatię sprawców. Z kolei przywódcza rola Moniki w tej makabrycznej zbrodni przez kolejne lata będzie analizowana jako jeden z najbardziej szokujących przykładów rosnącej agresji wśród młodych kobiet. Morderstwo Tomasza wpisuje się w czarną serię zbrodni popełnianych przez gangi młodych ludzi. Parę miesięcy wcześniej całą Polską wstrząsnęło morderstwo Michała Ł. w Krakowie. Wybitnie uzdolniony student matematyki Uniwersytetu Jagiellońskiego został zatłuczony kijem baseballowym na śmierć przez dwóch niepełnoletnich sprawców - uczniów szkoły zawodowej. Wkrótce kij baseballowy stał się w całym kraju symbolem bezsensownej agresji. 23 czerwca 1997 r. ulicami Warszawy przeszedł czarny marsz w proteście przeciwko przemocy. Około czterech tysięcy osób oddało hołd Tomaszowi. Wśród nich była jego rodzina, znajomi, koledzy z klasy, świadkowie dramatycznych wydarzeń na polanie. Na czele pochodu niesiono czarny transparent: "Tomek nie żyje, bestialsko zamordowany bez żadnej przyczyny". W latach 1995-98 w różnych miastach Polski zorganizowano łącznie ponad 20 protestów przeciwko rosnącej przemocy i agresji w społeczeństwie. Wzajemne obwinianie się oskarżonych W maju 1998 roku przed stołecznym Sądem Wojewódzkim ruszył proces oskarżonych o zabójstwo Tomka. Na ławie oskarżonych siedziało dziewięć osób. Trójce z nich: Monice Sz., Tomaszowi K. i Markowi Sz. prokurator zarzucił dokonanie zabójstwa, pozostałym sześciu oskarżonym zarzucono m. in. udział w rozboju, uprowadzenie, niepowiadomienie o zabójstwie. W charakterze oskarżycieli posiłkowych występowali rodzice zamordowanego maturzysty. Na każdej rozprawie przybywała tłumnie publiczność, w tym liczna grupa dziennikarzy, rodzina oraz znajomi zamordowanego. Sprawa, która wstrząsnęła Polską, w wyjaśnieniach oskarżonych, zeznaniach świadków i rodziców zabitego unaoczniła przerażające okrucieństwo zadane Tomkowi, męczeństwo jego ostatnich godzin życia, niewyobrażalną tragedię, jaką przeżywali jego rodzice. Na większości rozpraw Monika Sz. nie pochylała głowy, siedziała wyprostowana, nie unikała kontaktu wzrokowego z matką Tomka, panią prokurator, publicznością. W złożonych przed sądem wyjaśnieniach mówiła, że była ofiarą silniejszych mężczyzn. Współoskarżeni mieli ją straszyć, że coś złego stanie się jej dzieciom, jeden z nich miał zgwałcić ją lokówką. Dlatego nie przeciwstawiała się aktom przemocy dokonanym na Tomku. Stanowczo zaprzeczała twierdzeniom współoskarżonych - Marka Sz. i Tomasza K., że to ona była inicjatorką i kierowała całą akcją. Przez cały proces nie przyznała się do udziału w zabójstwie. Twierdziła, że nie wiedziała, że zabito Tomka, miała dowiedzieć się o tym dopiero na komendzie. Według opinii psychologa złożonej przed sądem, Monika Sz. miała ponadprzeciętną inteligencję, seksuolog podkreślał jej nietuzinkową, dominującą osobowość. Według biegłych nie była ona typem ofiary. Przed sądem do zabójstwa przyznał się Tomasz K.- to on zadał ofierze śmiertelne ciosy nożem. Prosił rodziców Tomka o przebaczenie. Natomiast Marek Sz. - trzeci współoskarżony o zabójstwo - przed sądem przyznał się tylko do uprowadzenia i przetrzymywania Tomka w mieszkaniu Moniki i do tego, że był na miejscu zbrodni. Podtrzymywał swoje wcześniejsze wyjaśnienia, że to Monika Sz. miała być organizatorką zbrodni. Według niego i Tomasza K., Monika była odpowiedzialna także za śmierć innej kobiety. Później wszczęto osobne dochodzenie w sprawie uprowadzenia Anety D. przez Monikę zakończone aktem oskarżenia. W 2003 r. sąd rejonowy w Otwocku (sąd I instancji) w wydanym wyroku uznał Monikę Sz. współwinną porwania Anety D. Ciała zaginionej w 1995 r. byłej przyjaciółki Moniki nigdy nie odnaleziono. To nie zemsta, to sprawiedliwa kara Wyrok sądu I instancji w sprawie zabójstwa maturzysty, który transmitowało kilkanaście stacji telewizyjnych i radiowych, został ogłoszony 19 listopada 1998 r. Główni oskarżeni w sprawie zostali uznani winnymi zabójstwa Tomasza. Według sądu Monika Sz. była "mózgiem zbrodniczej akcji" i została skazana na dożywocie, Tomasz K. był "wykonawcą zadania" - w jego przypadku również orzeczono dożywocie. Zdaniem sądu odpowiedzialnym za zabójstwo Tomka był też Marek Sz. W wyniku zastosowanego wobec niego nadzwyczajnego złagodzenia kary (ujawnił informacje istotne dla sprawy) został skazany łącznie na 15 lat pozbawienia wolności.
Autor: Joanna Zajączkowska
Za serwisem Onet z dn. 28.06.2011 r.
Miejsce zbrodni
Niestety zdjęć dużo nie ma. Tylko z wizji lokalnej pare, nic ciekawego.
Co ciekawe jeden z oskarżonych wyszedł po 10 latach i zgwałcił 14-to latkę.
Szeryfian • 2012-08-25, 01:44 Najlepszy komentarz (35 piw)
Banda głupich zabiła jednego mądrego...
Takich ludzi powinno skazywać się na dożywotnią pracę w kamieniołomach, zamiataniu ulic, czyszczeniem publicznych latryn. Bez żadnego wynagrodzenia lub ułaskawienia. Show no mercy...
Najlepszy komentarz (35 piw)
