Bronie II Wojny Światowej vol.5

vol.4

vol.3

vol.2

vol.1

Karabin wz. 98a



Karabin wz. 98a (kb Mauser wz. 98a, karabin polski wz. 98a) – polska odmiana karabinu Gewehr 98.

Karabin wz. 98a był indywidualną bronią powtarzalną. Zamek czterotaktowy, ślizgowo-obrotowy. Ryglowanie za pomocą trzech rygli, dwóch głównych w przedniej części trzonu zamka i jednego pomocniczego w jego tylnej części. Zasilanie ze stałego, dwurzędowego magazynka pudełkowego o pojemności pięciu naboi. Bezpiecznik zamocowany z tyłu zamka nad kurkiem nastawny, skrzydełkowy, trzypozycyjny. Od lewej odbezpieczony, do rozkładania i zabezpieczony (zamek i kurek zablokowane). Przyrządy celownicze składały się z trójkątnej muszki i szczerbinki na suwaku skalowanej od 100 do 2000 metrów co 100 metrów. Broń była wyposażona w bagnet nożowy wz. 22, wz. 24, wz. 25, wz. 27, wz. 28 lub wz. 29.




Dane podstawowe
Państwo - Polska
Producent - Państwowa Fabryka Broni
Rodzaj - karabin powtarzalny

Historia
Prototypy - 1934
Produkcja seryjna - 1936-1939
Wyprodukowano - ~44 500 egz.

Dane podstawowe
Kaliber 7,92 mm
Nabój 7,92 x 57 mm Mauser

Wymiary
Długość 1250 mm
Długość lufy 740 mm

Masa
4,36 kg (karabin nie załadowany)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 880 m/s

Polska bida, video brak.


Karabin FG42



Fallschirmjägergewehr 42 (FG42) – niemiecki karabin automatyczny produkowany w czasie II wojny światowej dla niemieckich spadochroniarzy.

Karabin FG42n/A był bronią samoczynno-samopowtarzalną. Automatyka broni działała na zasadzie odprowadzania gazów prochowych, zamek ryglowany przez obrót. Broń strzelała z zamka zamkniętego (ogień pojedynczy) lub otwartego (serie). Mechanizm spustowy z możliwością strzelania ogniem pojedynczym lub seriami. Oddzielna dźwignia bezpiecznika. Zasilanie z pudełkowych magazynków o pojemności 10 lub 20 naboi, dołączanych poziomo do gniazda po lewej stronie broni. Składane przyrządy celownicze: muszka w osłonie i regulowany celownik przeziernika Lymana. Kolba drewniana, stała.




Dane podstawowe
Państwo - III Rzesza
Producent - Rheinmetall
Rodzaj - karabin automatyczny

Historia
Prototypy - 1941 – 1942
Produkcja seryjna - 1943 – 1945
Wyprodukowano - ok. 7000 egz.

Dane techniczne
Kaliber 7,92 mm
Nabój 7,92 x 57 mm Mauser
Magazynek pudełkowy, 20 nab.

Wymiary
Długość 940 mm (FG42/2)
975 mm (FG42n/A)
1075 mm (FG42/2 z bagnetem)
1110 mm (FG42n/A z bagnetem)
Długość lufy 502 mm (FG42/2 bez urządzenia wylotowego))
500 mm (FG42n/A bez urządzenia wylotowego)

Masa
4,15 kg (FG42/2 niezaładowany)
4,98 kg (FG42n/A niezaładowany)
4,70 kg (FG42/2 załadowany)
5,44 kg (FG42n/A załadowany)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 685 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna 900 strz/min (FG42/2)
680 strz/min (FG42n/A)
Zasięg skuteczny 500 m




Karabin Springfield M1903



Springfield M1903 (ang. United States Rifle, Caliber .30, Model 1903) – amerykański karabin powtarzalny opracowany w firmie Springfield Armory.




Dane podstawowe
Państwo - Stany Zjednoczone
Producent - Springfield Armory
Rodzaj - karabin powtarzalny

Historia
Produkcja seryjna - 1903-1957

Dane techniczne
Kaliber 7,62 mm
Nabój .30-06 US (7,62 x 63 mm)
Magazynek wewnętrzny, 5 nab.

Wymiary
Długość 1097 mm
Długość lufy 610 mm

Masa
3,94 kg

Inne
Prędkość pocz. pocisku 853 m/s
Szybkostrzelność praktyczna 10 strz/min
Zasięg max. powyżej 1000 m
Zasięg skuteczny 800 m




Pistolet Walther P38



Pistolet Walther P38 – niemiecki pistolet samopowtarzalny skonstruowany przez Fritza Walthera i produkowany od 1938 do 2004 roku.

Pistolet działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Ryglowany za pomocą niesymetrycznego pionowego wahliwego rygla umieszczonego pod lufą. Zasilany jest z jednorzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 8 nabojów, miał ponadto wskaźnik obecności naboi w komorze. Mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem obrotowym odkrytym. Posiadał mechanizm spustowy z samonapinaniem oraz nastawny bezpiecznik skrzydełkowy, zabezpieczający przed przypadkowym strzałem i wewnętrzny bezpiecznik samoczynny, uniemożliwiający oddanie strzału przy niecałkowitym zaryglowaniu przewodu lufy. Celownik stały na 50 m.






Dane podstawowe
Państwo - III Rzesza
Producent - Walther
Rodzaj - pistolet samopowtarzalny

Historia
Prototypy - 1929 - 1938
Produkcja seryjna - 1938 - 2004
Wyprodukowano - ok. 1 000 000

Dane techniczne
Kaliber 9 mm
Nabój 9 mm Parabellum
Magazynek pudełkowy, 8 nab.

Wymiary
Długość 215 mm
270 mm (P38SD)
Długość lufy 125 mm
130 mm (P38SD)

Masa
0,85/1,08 kg (P.38)
0,78/0,98 kg(P1)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 365 m/s
Zasięg skuteczny 50 m




Karabin AWS



AWS (AWS-36, Автоматическая винтовка Симонова образца 1936 года) – radziecki karabin automatyczny kalibru 7,62 x 54 mm R skonstruowany w latach 30. XX wieku przez Siergieja Gawriłowicza Simonowa.

Karabin AWS był bronią automatyczną. Automatyka broni działała na zasadzie odprowadzania gazów prochowych, tłok gazowy o krótkim skoku, zamek ryglowany ryglem poruszającym się pionowo. Broń strzelała z zamka zamkniętego. Mechanizm spustowy z możliwością strzelania ogniem pojedynczym i seriami. Zasilanie z pudełkowych magazynków o pojemności 15 naboi. Przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika krzywiznowego (ze szczerbiną) z nastawami do 1500 m. Część egzemplarzy była wyposażona w celownik optyczny.

Po rozpoczęciu w 1940 roku produkcji karabinu SWT (dokładnie wersji SWT-40) produkcję AWS zakończono.




Dane podstawowe
Państwo - ZSRR
Rodzaj - karabin automatyczny

Historia
Prototypy - 1931 – 1936
Produkcja seryjna - 1936 – 1940
Wyprodukowano - 65 800 egz.

Dane techniczne
Kaliber 7,62 mm
Nabój 7,62 x 54 mm R
Magazynek 15 nab. (wymienny, jednorzędowy)

Wymiary
Długość 1260 mm
Długość lufy 627 mm

Masa
4,08 kg (nezaładowanej)
4,82 (4,40?) kg (załadowanej)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 840 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna 600 – 800 strz/min
Szybkostrzelność praktyczna 25 strz/min (ogniem pojedynczym)
40 strz/min (seriami)
Zasięg max. 1500 m

Ruska bida, brak video



Wszystkie dane i opisy broni pochodzą ze strony wikipedia.pl; zdjęcia są pobrane poprzez wyszukiwarkę Google; filmiki znalezione na YouTube.

Wiosną 1940r. Naczelne Dowództwo Wojsk Lądowych hitlerowskiego Wermachtu wybrało Podkarpacie na lokalizację jednej z wysuniętych kwater dowodzenia, przygotowanych dla kierowania operacją zmierzającą do opanowania ZSRR. Jeden z głównych obiektów zlokalizowano we wsi Stępina. Prace budowlane rozpoczęto w lecie 1940r. Projektowanie i wykonawstwo spoczywało na największej niemieckiej organizacji budowlanej - Organizacji Todta.
Dla zamaskowania rzeczywistego przeznaczenia inwestycji, oficjalnie przedsięwzięcie zarejestrowano jako budowa jednego z zakładów dla berlińskiej firmy chemicznej „Askania - Werke”. Plac budowy objęty był ścisłą ochroną wojskową i dostęp do wznoszonych schronów żelbetonowych mieli tylko upoważnieni Niemcy. Łącznie zatrudnionych było ok. 3-6 tysięcy ludzi. Budowę zakończono w lecie 1941r.
27-28 sierpnia 1941r. odbyło się tu spotkanie Adolfa Hitlera z Benito Mussolinim. Przez cały okres wojny obiekt utrzymywano w stałej gotowości na przyjęcie pociągu sztabowego lub innego pociągu specjalnego. W czerwcu 1944r. wojska radzieckie dotarły do Sanu, Niemcy zarządzili ewakuację, od 3 do 29 sierpnia 1944r. utrzymywała się tu linia frontu, który następnie przesunął się ok. 15 km na zachód. Przez 4 miesiące funkcjonował tu radziecki szpital polowy, który oprócz własnych namiotów, wykorzystywał poniemieckie budynki pomocnicze. Po rozpoczęciu ofensywy w styczniu 1945r. szpital wyruszył za przemieszczającymi się na zachód wojskami. Przy głównej drodze nieopodal schronów, pozostał cmentarz, gdzie chowano żołnierzy zmarłych podczas pobytu w szpitalu.
Po wojnie schrony znajdowały się pod nadzorem Wojska Polskiego, które jednak nie miało koncepcji na wykorzystanie obiektu, dlatego też w latach 60-tych przekazano go w dzierżawę Rzeszowskiemu Oddziałowi NBP. Schron miał być składnicą mennicy państwowej, a także miejscem dla ukrycia ważnych dokumentów, środków płatniczych i depozytów, jednak bank zrezygnował z obiektu jako docelowego punktu ewakuacyjnego. Obiekt został przejęty w dzierżawę przez Rolniczą Spółdzielnię Produkcyjną w Stępinie. Schron kolejowy i techniczny zostały zaadoptowane, wyposażone w urządzenia klimatyzacyjne i weszły w skład kompleksu produkcyjnego pieczarkarni. Po roku 1990 nastąpiło przerwanie produkcji pieczarek z przyczyn ekonomicznych. Przez fakt, że obiekt był długie lata zagospodarowany i należycie konserwowany zachował się w dobrym stanie do dzisiaj. Schrony bierne i bojowe zostały wykreślone z ewidencji wojskowej w latach 70-tych. Jeden z nich służy jako piwniczka gospodarcza, pozostałe są puste i można do nich wejść (najlepiej z latarką i zachowując ostrożność). W roku 2000 z ewidencji wojskowej został również wykreślony schron kolejowy i przekazany gminie Frysztak. Niestety schron techniczny jest w rękach prywatnych i zobaczenia jego wnętrza jest utrudnione.
Zespół schronów obejmuje obszar o wymiarach ok. 1000 x 500 m, leżący w dolinie strumienia Stępinka. Zachowało się 7 obiektów o konstrukcji żelbetowej. Cały zespół liczył kilkadziesiąt budynków, wieży strażniczych, bunkrów bojowych i strzelniczych. W skład zespołu wchodziło także kilka budynków drewnianych wraz z willą przeznaczoną dla dowódców najwyższej rangi. Około 600 m. od głównego bunkra znajdowało się trawiaste lądowisko dla samolotów. Zespół dzieli się na dwie grupy budowli: o znaczeniu zasadniczym (tunel i maszynownia) i uzupełniające (bunkry osłonowe i pozostałe obiekty). Trzeba zaznaczyć, że całość była doskonale z niemiecką precyzją zaplanowana, wybudowana i urządzona. Zespół był całkowicie samowystarczalny i przygotowany na wszelkie działania wojenne. Niestety brak jakichkolwiek zdjęć i dokumentów, które dały by wiedzę na temat wyglądu i prawdziwego przeznaczenia fortyfikacji wybudowanej z takim rozmachem.



Schron kolejowy:

Żelbetowy schron tunelowy dla pociągu o długości 393 m. Usytuowany jest równolegle do rzeki, u stóp pokrytego lasem zbocza. Budowla naziemna. Ze względu na znaczną długość, ułatwiającą trafienie bombą lotniczą, wyeliminowano prostolinijny narys całej budowli, dlatego schron ma w rzucie poziomym kształt wycinka łuku kołowego o załamaniu około 10 stopni. Schron podzielony jest na trzy sekcje (159 m, 72 m, 152 m), oraz przedsionek o dł. około 10 metrów. W poprzecznym przekroju pionowym budowla ma kształt niesymetrycznego ostrołuku, dla sprowokowania poślizgu trafiających bomb lotniczych. Grubość murów w niektórych miejscach przekracza 3 metry. Według niemieckiej klasyfikacji odporności obiektów fortyfikacyjnych z 1939r., schron zapewniał przebywającym wewnątrz ludziom całkowite bezpieczeństwo przy kilkukrotnym trafieniu w to samo miejsce pocisku artyleryjskiego kalibru 220 mm (waga około 500kg.). Do schronu prowadzi łącznie 9 otworów komunikacyjnych, każdy wyposażony był w śluzę chroniącą przed wybuchem oraz skażeniami chemicznymi i biologicznymi. Wewnątrz schronu znajdowało się szereg pomieszczeń magazynowych i schronowych dla załogi i obsługi pociągu.



Schron techniczny:

Schron kolejowy połączony był podziemnym kanałem ze schronem technicznym, który stanowił jego zaplecze. Budynki oddalone są od siebie o około 80 m. Maszynownia jest podzielona był na kilka połączonych łącznikiem bloków, w każdym z nich znajdowały się urządzenia zapewniające funkcjonowanie całego zespołu: grzewcze, zaopatrujące w wodę, produkujące energię elektryczną, filtrujące powietrze. W budynku tym znajdowały się też zapasy wszelkich paliw i materiałów.



Schron bojowy i bierno - bojowy:




Zaj***ne z: http://www.schronkolejowy.pl/
Oczywiście mój pierwszy post na sadolu.


P.S.

Siema, znalazłem dzisiaj fajny dokument o ruskim poprawczaku. Oglądałem całe i polecam. Mają w ch*j krzywy wymiar sprawiedliwości, jeden za 3 morderstwa dostał 3 lata, drugi za kradzież warzyw 2,5 roku.

BTW. wszystkich zapraszam do tematu: Muzułmanie w Europie i Polsce


Bronie II Wojny Światowej vol.4

Bronie II Wojny Światowej; vol.1

Bronie II Wojny Światowej; vol.2

Bronie II Wojny Światowej; vol.3

Karabin maszynowy MG 42



MG 42 – niemiecki uniwersalny karabin maszynowy.

MG-42 nazywany był przez żołnierzy alianckich "Piłą Hitlera", z powodu charakterystycznego odgłosu wydawanego podczas strzelania serią, który ze względu na szybkostrzelność karabinu zlewał się w jeden dźwięk przypominający warkot piły spalinowej.

MG 42 został po raz pierwszy użyty w maju 1942 w Afryce. Pierwszymi żołnierzami, którzy z niego strzelali w warunkach bojowych, byli grenadierzy pancerni z Afrika Korps feldmarszałka Erwina Rommla. Tak rozpoczęło się bojowe użytkowanie MG 42 - karabinu, który powszechnie jest uważany za udany pierwowzór nowoczesnego uniwersalnego karabinu maszynowego. Oryginalność i trafność rozwiązań konstrukcyjnych sprawiają, że mimo upływu 60 lat, broń ta jest nadal produkowana (po wojnie pojawiły się nowe wersje tego karabinu: MG-42/59, MG-1 i MG-3 strzelające NATO-wską amunicją kalibru 7,62 mm). Natomiast w Jugosławii produkowano ukm wz.53, nieznacznie różniący się od oryginału i strzelający nabojem 7,92x57. Po wycofaniu z jednostek liniowych, gdzie zastąpiony został przez licencyjny sowiecki PKM oznaczony wz.84, trafił do pospolitego ruszenia. Podczas wojen w rozpadającej się Socjalistycznej Federacyjnej Republice był często używany.

MG 42 zdobył tak duże uznanie, że Amerykanie postanowili skopiować tę broń na podstawie kilku zdobytych egzemplarzy, lecz próby te skończyły się fiaskiem. Do dziś w większości współczesnych karabinów maszynowych stosuje się rozwiązania, które po raz pierwszy pojawiły się właśnie w MG-42.




Dane podstawowe
Państwo - III Rzesza
Rodzaj - uniwersalny karabin maszynowy

Historia
Prototypy - 1939
Produkcja seryjna - 1941-1945

Dane techniczne
Kaliber 7,92 mm
Nabój 7,92 x 57 mm Mauser
Taśma nabojowa segmentowa, Patronengurt 34 lub 34/41, segmenty po 50 nab.

Wymiary
Długość 1230 mm
Wysokość 215 mm (ze złożonym celownikiem)
Szerokość 130 mm
Długość lufy 533 mm
565 mm (z nasadą ryglową)

Masa
karabinu właściwego 11,6 kg
wyposażenia dodatkowego ok. 1 kg (dwójnóg)
0,18/1,5 kg (taśmy pustej/ załadowanej 50 nabojami)
9,3 kg (250 nab. w Patronenkaste 34)

Inne
Prędkość pocz. pocisku średnio 820 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna 1500 strz./min (wg niemieckiej instrukcji)
1200 strz./min (wg większości źródeł)
Zasięg max. ok. 4000 m
Zasięg skuteczny 2000 m (z dwójnogu)
3000 m (z trójnogu)




Pistolet maszynowy Beretta M1938



Beretta M1938 – włoski pistolet maszynowy produkowany w latach 1938 – 1950.

Pistolet maszynowy M1938A był indywidualną bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta o odrzut swobodny zamka. Strzelanie z zamka otwartego seriami lub ogniem pojedynczym. Mechanizm spustowy z dwoma językami spustowymi. Zasilanie magazynkowe: początkowo stosowano magazynki pudełkowe o pojemności 10, 20, 30, 40 naboi, później stosowano tylko 20 i 40 nabojowe. Magazynki były dołączane od spodu broni. Lufa w osłonie metalowej, której końcowy fragment tworzył kompensator – osłabiacz podrzutu i odrzutu. Przyrządy celownicze składają się z muszki i nastawnego celownika krzywkowego o nastawach do 500 metrów.




Dane podstawowe
Państwo - Włochy
Producent - Fabbrica d'Armi Pietro Beretta S.p.A.
Rodzaj - pistolet maszynowy

Historia
Prototypy - 1938
Produkcja seryjna - 1938 – 1950

Dane techniczne
Kaliber 9 mm
Nabój 9 x 19 mm Parabellum
Magazynek pudełkowy, 10, 20, 30 lub 40 nab.

Wymiary
Długość 946 mm (M38A)
800 mm (M1938/42)
Długość lufy 315 mm (M38A)
216 mm(M1938/42)

Masa
4,19 kg (M38A)
3,27 kg (M1938/42 bez magazynka)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 420 m/s (M38A)
380 m/s (M1938/42)
Szybkostrzelność teoretyczna 600 strz/min (M38A)
400 strz/min (M1938/42)
Zasięg skuteczny 200 m




Pistolet maszynowy MAS 38



Mitraillette MAS modéle 38 – francuski pistolet maszynowy skonstruowany w okresie międzywojennym w zakładach Manufacture d'armes de Saint-Étienne (MAS).

Pistolet maszynowy MAS 38 był indywidualną bronią samoczynną. Zasada działania automatyki oparta o odrzut swobodny zamka. Strzelanie z zamka otwartego seriami. Oś zamka i sprężyny powrotnej odchylona od osi lufy. Zasilanie z magazynków pudełkowych o pojemności 32 naboi. Broń była zabezpieczana przez przesunięcie języka spustowego do przodu. Lufa wkręcona w komorę zamkową zakończona podstawą muszki. Łoże i chwyt pistoletowy z bakelitu. Kolba drewniana, stała.




Dane podstawowe
Państwo - Francja
Producent - MAS
Rodzaj - pistolet maszynowy

Historia
Prototypy - 1935 – 1938
Produkcja seryjna - 1938 – 1946

Dane techniczne
Kaliber 7,65 mm
Nabój 7,65 x 20 mm French Long
Magazynek wymienny, pudełkowy, 32 nab.

Wymiary
Długość 630 mm
Długość lufy 224 mm

Masa
2,9 kg

Inne
Prędkość pocz. pocisku 350 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna 600 – 700 strz./min
Zasięg skuteczny 150 m



Karabin M1 Garand



M1 Garand – karabin samopowtarzalny kal. 7,62 mm konstrukcji amerykańskiej.

M1 jest bronią samopowtarzalną, strzelającą ogniem pojedynczym. Działa na zasadzie odprowadzania części gazów prochowych przez boczny otwór z przewodu lufy. Zamek ryglowany przez obrót, za pomocą dwóch symetrycznych rygli umieszczonych w przedniej części trzonu zamkowego. Mechanizm uderzeniowo-spustowy typu kurkowego.

Zasilanie amunicją .30-06 (7,62 x 63 mm) ze stałego magazynka o pojemności 8 nabojów. Magazynek ładowany był przy użyciu dwurzędowego ładownika. Celownik przeziernikowy.

Charakterystyczną cechą karabinu było to, że po wystrzeleniu ostatniego naboju ładownik był automatycznie wyrzucany z charakterystycznym, głośnym metalicznym dźwiękiem. Mogło to informować przeciwnika o tym, iż żołnierz musi przeładować broń, ale jednocześnie podobno umożliwiało oszukanie nieprzyjaciela poprzez sztuczne wytworzenie dźwięku i sprowokowanie go do wyjścia z ukrycia. W rzeczywistości, w warunkach bojowych dźwięk ten był praktycznie niesłyszalny i nie odgrywał żadnej roli.

Oznaczenie M1 (M1 Carbine) nosi także karabinek samopowtarzalny, opracowany w firmie Winchester, przez zespół konstruktorów, pod kierunkiem Edwina Pugsleya. Został wprowadzony do uzbrojenia w 1941 roku. Strzela on nabojem pośrednim kal. 7,62 mm US Carbine, specjalnie opracowanym do tej broni. Nie ma on, poza kalibrem, nic wspólnego z karabinem M1 Garanda.




Dane podstawowe
Państwo - Stany Zjednoczone
Rodzaj - karabin samopowtarzalny

Historia
Wyprodukowano - ok. 4 500 000 egz.

Dane techniczne
Kaliber 7,62 mm
Nabój 30-06 (7,62 x 63 mm)
Magazynek stały, 8 nab.

Wymiary
Długość 1100 mm
Długość lufy 613 mm

Masa
4,32 kg

Inne
Prędkość pocz. pocisku 825 m/s
Zasięg skuteczny 402 m




Pistolet P08 Parabellum



P08 Parabellum – pistolet samopowtarzalny konstrukcji niemieckiej z okresu przed I wojną światową. Potocznie nazywany też Luger od nazwiska konstruktora. W armii niemieckiej zastąpił Reichsrevolver M1879. Nazwa pochodzi od łacińskiego powiedzenia „si vis pacem, para bellum” – jeśli chcesz pokoju, przygotowuj wojnę.

Mechanizm ryglowy typu kolankowo-dźwigniowego. Mechanizm uderzeniowy bijnikowy (igliczny) z oddzielną sprężyną uderzeniową w zamku. Zamek kolankowy, odryglowujący się przez złamanie do góry dźwigni zamkowej jest zapożyczeniem z karabinu maszynowego Maxima. Mechanizm spustowy z przerywaczem umożliwia strzelanie tylko ogniem pojedynczym. Bezpiecznik zapobiegający przypadkowym wystrzałom uniemożliwia jednocześnie cofnięcie zamka po zabezpieczeniu pistoletu. Wyrzutnik sprężynujący znajduje się w kadłubie.

Pistolet zasilany jest z wymiennego magazynka pudełkowego, jednorzędowego o pojemności 8 nabojów, który umieszczony jest w chwycie pistoletu. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu.

Pistolet wyposażony jest w stały celownik szczerbinkowy. Ma przycisk do zwalniania magazynka po lewej stronie chwytu, ułatwia to znacznie jego wymianę, zwłaszcza gdy trzeba to zrobić szybko.

Pistolet Lugera, choć długi przy stosunkowo krótkiej lufie, ma bardzo korzystny kąt między lufą, a chwytem powodujący bardzo dogodne ułożenie dłoni, a co za tym idzie celniejsze strzelanie. Ponadto, spust pistoletu przy jego niewielkim kabłąku – co jest poważną wadą uniemożliwiającą strzelanie np. w rękawicach, ma bardzo istotną zaletę umożliwiającą oddanie strzału przy uszkodzeniu sprężyny powrotnej spustu, tj. ma on kształt 2/3 obrączki, co umożliwia oddziaływanie palcem nie tylko w tył (ściąganie spustu), ale i w kierunku lufy, a następnie jego ponowne ściągnięcie i oddanie kolejnego strzału. Pistolet może być rozkładany bez konieczności stosowania przyborów.






Dane podstawowe
Państwo - Cesarstwo Niemieckie
Projektant - Georg Luger
Producent - Deutsche Waffen- und Munitionsfabriken (DWM)
Rodzaj - pistolet samopowtarzalny

Historia
Prototypy - 1898/99
Produkcja seryjna - 1900 – 1942
Wyprodukowano - 2 308 000 egz.

Dane techniczne
Kaliber 9 mm
Nabój 9 x 19 mm Parabellum
Magazynek pudełkowy, jednorzędowy o pojemności 8 nabojów

Wymiary
Długość 220 mm
Wysokość 130 mm
Szerokość 40 mm
Długość lufy 102 mm
Długość linii celowniczej 194 mm

Masa
835 g (niezaładowany)
968 g (z pustym magazynkiem)
1080 g (z amunicją)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 350-400 m/s
Zasięg skuteczny 50 m



Wszystkie dane i opisy broni pochodzą ze strony wikipedia.pl; zdjęcia są pobrane poprzez wyszukiwarkę Google; filmiki znalezione na YouTube.

DARPA jest agencją Amerykańskiego Departamentu Obrony odpowiedzialną za rozwój nowych technologii w zakresie wojska i służb mundurowych. Ostatnio agencja otrzymała kontrakt (wart blisko 11 milionów dolarów) na wytwarzanie robotów humanoidalnych w celach obronnych, które będą budowane na podobieństwo ludzi. Realizacja projektu została wyznaczona na sierpień 2014 roku.

Agencja podkreśla, że roboty zostaną stworzone, aby pomagać w misjach wykopaliskowych i ratowniczych, zgodnie z działalnością statutową DARPA. Mogą one być również stosowane dla wspierania ewakuacji podczas katastrof zarówno sztucznych, jak i naturalnych. Kent Massey, dyrektor zaawansowanego programu robotyki HDT, potwierdził badania nad jeszcze bardziej zaawansowanym robotem: "celem tego wielkiego przedsięwzięcia będzie stworzenie robota humanoidalnego, który może działać w środowisku stworzonym dla ludzi".

Założeniem programu jest stworzenie maszyny - ludzkiego partnera, która będzie w stanie działać jak przysłowiowy "żołnierz w zastępstwie". Najnowocześniejsze roboty będą wykorzystywane w celach policyjnych i militarnych, będą wspierać miejscowe oddziały policji, a w niektórych sytuacjach i specjalistyczne zespoły SWAT.

Te ludzkie roboty będą wystarczająco silne, aby "zaprowadzić spokój" i "ułatwić kontrolę nad zagrożonym obszarem". Mogą zastąpić wyszkolonych żołnierzy i policjantów bez groźby uszkodzenia ciała lub utraty życia, a pod kierunkiem taktycznym dowódcy, stają się gwarantem pomyślnego ukończenia każdej misji. Filmowe RoboCopy będą zatem także niezwykle skuteczną bronią przeciwko niepokojom społecznym lub radykalnym rewolucjonistom (co już teraz budzi negatywne odczucia pośród wielu osób).

Good luck, zaczyna się era robotów i totalnej kontroli ludzi, totalitaryzm pod płaszczykiem bezpieczeństwa i zainteresowania czynnikiem ludzkim? we'll see




źródło:
http://www.thedailysheeple.com/synthetic-police-are-coming-darpa-engineering-autonomous-robots_082012

Pewna apokaliptyczna sekta religijna zamieszkała w Czarnobylu na Ukrainie. Codziennie wszyscy członkowie sekty gromadzą się wspólnie jak najbliżej czarnobylskiego sarkofagu. Siadają oni na ziemi, w pozycji kwiatu lotosu, by medytując, pochłaniać życiodajne promieniowanie z reaktora. Robią to całkowicie świadomie i uważają, że codzienne dawki świeżego promieniowania, działają na nich niczym mityczny eliksir młodości. Uważają sam sarkofag za tzw miejsce mocy, źródło boskiej energii, dzięki której mogą się kontaktować z samym Bogiem, stwórcą wszechrzeczy.

Temat sekty która zamieszkała w Czarnobylu i odprawia tego typy rytuały, poruszano w reportażu produkcji TVP, wyemitowanym więcej niż dekadę temu. Pamiętam ten reportaż do dziś, bo zrobił na mnie wtedy ogromne wrażenie.

Inna sekta, bardzo wpływowa i niebezpieczna – kabalistyczna Chabad Lubawicz – od zawsze uważała Czarnobyl za święte miejsce karzącej pomsty Boga.

Uważają oni sarkofag w Czarnobylu za „miejsce mocy” które oddziałując pośrednio i bezpośrednio na całą ludzkość, mają przybliżyć moment przyjścia mesjasza (Mosziach, Mosja’h).

W latach 1990 – 1991 członkowie sekty Chabad Lubawicz odprawiali tajemnicze rytuały, tańce, modły, medytacje, w mieście Prypeć położonym tuż koło Czarnobyla, chłonąc będące w ZONie promieniowanie radioaktywne, które miało w założeniu wzmacniać duchowe przekazy płynące z w/w rytuałów.

Wiąże się to z tym, że w przeszłości Bohdan Chmielnicki wraz ze swoją bandą rozgromił krwią i mieczem przodków dzisiejszych Chabad-ystów, mieszkających właśnie w okolicach Czarnobyla.

Sam Czarnobyl ma być każącą ręką Boga, historyczną zemstą na Ukraińcach, potomkach Bohdana Chmielnickiego.

Tutaj więcej informacji o tej sekcie. Jak by kogoś interesowało: http://piotrbein.wordpress.com/2012/03/27/mosziach-juz-tu-jest-analiza-lubawiczerow-kierownikow-nwo/

Motyw chłonięcia promieniowania radioaktywnego w celu wzmocnienia organizmu i zwiększenia witalności, został poruszony w jednej z gier komputerowych, w którą grałem dawno temu.

Poniższy opis może być trochę nieprecyzyjny, gdyż ostatni raz grałem w grę Fallout 2 w roku 2007 lub 2008. Niestety, nie mam fotograficznej pamięci.

Chodzi o grę Fallout, przedstawiającą apokaliptyczną wizję świata po wojnie atomowej. Świat w tej grze jest podzielony na plemiona i klany, nieodwracalnie skażony różnymi świństwami i totalnie upadły moralnie. Jedno z plemion – tzw Ghule – zamieszkuje teren wokół wybudowanej kilkaset lat temu (w XX wieku) elektrowni atomowej. Ghule od lat pracują nad tym, by zrewitalizować i uruchomić przestarzały i zdezelowany reaktor. Miałoby to przynieść wielkie zyski i wpływy temu plemieniu, które ma bardzo napięte stosunki z sąsiednim miastem – Kryptopolis – bo przecieki z reaktora zatruwają im wody gruntowe.

Oficjalnie, oba zwaśnione klany siebie nienawidzą, jednak wysocy przywódcy Kryptopolis jak i przywódcy plemienni Ghuli wspólnie pracują nad tym, by w końcu odbudować reaktor. Przyniosłoby to upragnione stałe dostawy energii elektrycznej dla obu ośrodków i zatamowanie radioaktywnych wycieków.

Ghule, poprzez ciągłe bytowanie na skażonym terenie, zmutowali w ciągu tych kilkuset lat, stali się inną rasą. Gdy główny bohater gry idzie na spotkanie z wysokim przedstawicielem Ghuli do spraw rewitalizacji reaktora, ciągle spotyka przedstawicieli tego plemienia, luźno ze sobą rozmawiających:
- e, brałeś dziś świeża dawkę promieniowania?
- jasne, dziś wchłaniałem życiodajne promieniowanie z naszego reaktora aż cztery razy!

Jako ciekawostkę dodam, że w grze S.T.A.L.K.E.R.: Cien Czarnobyla pojawiła się podobna sekta, a raczej frakcja.

Monolit – frakcja posiadająca wszelkie cechy sekty religijnej. Jej członkowie wierzą w istnienie ewoluującego kryształu pochodzenia pozaziemskiego – Monolitu, który znajduje się w ruinach zniszczonego reaktora. Jest to najpotężniejsza frakcja w całej grze. Przez większość uważani za obłąkanych. Zastanawiający jest fakt, że członkowie Monolitu mogą przebywać w polu emisji psionicznych i są odporni na ich działanie. Swoją główną siedzibę mają w Prypeci. Do gracza, jak i do wszystkich innych frakcji w grze nastawieni wrogo


/źródła:
http://pressmix.eu/index.php/2013/08/12/czlonkowie-sekty-zamieszkali-w-czarnobylu-w-okolicy-elektrowni-atomowej/
http://pl.wikipedia.org/wiki/S.T.A.L.K.E.R.:_Cie%C5%84_Czarnobyla
http://piotrbein.wordpress.com/2012/03/27/mosziach-juz-tu-jest-analiza-lubawiczerow-kierownikow-nwo/

Temat zaj***ny z pewnej strony, coś dodane ode mnie. Najbardziej mi zależy na rozwinięciu tematu przez innych użytkowników, bo sam mam ochotę o tym więcej poczytać. Reportażu TVP nie mogę odnaleźć. Może ktoś pomoże i wstawi/podeśle mi linka co bym mógł edytować?

74 lata temu, w nocy z 15 na 16 września 1939 r. żołnierze 11 Karpackiej DP w brawurowym ataku na bagnety odnieśli błyskotliwe zwycięstwo pod Mużyłowicami i Sądową Wisznią.



11 Karpacka DP gen. Prugar-Ketlinga, pierwotnie wchodząca w skład Armii "Karpaty", a w drugiej połowie września włączona w skład Frontu Południowego gen. Sosnkowskiego śmiałym nocnym atakiem odbiła obsadzone przez jednostki pułku zmotoryzowanego Waffen SS "Germania" wspomniane powyżej wsie. Polski dowódca aby wyzyskać efekt zaskoczenia zakazał swoim żołnierzom strzelania, wg niektórych źródeł nawet nakazał im wyjęcie amunicji z karabinów. Atak miano przeprowadzić przy użyciu bagnetów wykorzystując efekt zaskoczenia. Atak poprowadzić miał 49 pp. Polscy żołnierze całkowicie zaskoczyli niemiecki pułk. W wyniku polskiego ataku rozbity został jeden z batalionów SS wraz ze sztabem pułku, wg niektórych źródeł niektórzy niemieccy oficerowie uciekali przed polskimi bagnetami w samej bieliźnie . Co więcej Polacy rozbili całą artylerię przeciwnika i zniszczyli (bądź zdobyli) większość sprzętu zmotoryzowanego wroga. Pułk "Germania" w wyniku ataku 11 KDP przestał istnieć jako zwarta i zorganizowana jednostka. Dowództwo niemieckie zmuszone zostało do wycofania pułku z frontu. Zdobyte pojazdy mechaniczne polscy żołnierze zmuszeni zostali do zniszczenia przez podpalenie z powodu braku żołnierzy wyszkolonych do ich obsługi.

Zwycięskie starcie pod Mużyłowicami i Sądową Wisznią to jedno z najbardziej spektakularnych polskich zwycięstw w 39 r. Należy ubolewać, iż tak rzadko polski żołnierz mógł zaznać smaku triumfu...

Bronie II Wojny Światowej vol.3

Bronie II Wojny Światowej; vol.1

Bronie II Wojny Światowej; vol.2

Pistolet maszynowy Owen



Owen Machine Carbine – australijski pistolet maszynowy produkowany w czasie drugiej wojny światowej, w wojsku australijskim znany jako Owen gun.

Pistolet maszynowy Owen Mk 1/44 był indywidualną bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta o odrzut swobodny zamka. Strzelanie z zamka otwartego. Zamek dwuczęściowy składał się z trzonu otoczonego sprężyną powrotną, na który nasuwana była przednia część o o większej średnicy i masie. Obie części zamka były połączone kołkiem. Zasilanie z magazynka o pojemności 33 naboi, dołączanego od góry broni. Bezpiecznik-przełącznik rodzaju ognia po lewej stronie nad chwytem pistoletowym. Przyrządy celownicze składają się z muszki i stałego celownika przeziernikowego (nastawa 100 jardów). Owen posiadał przedni chwyt i stałą kolbę drewnianą.




Dane podstawowe
Państwo - Australia
Rodzaj - pistolet maszynowy

Historia
Prototypy - 1941
Produkcja seryjna - 1942 – 1944
Wyprodukowano - 45 477 egz.

Dane techniczne
Kaliber 9 mm
Nabój 9 mm Parabellum
Magazynek pudełkowy, 33 nab.

Wymiary
Długość 806 mm
Długość lufy 247 mm

Masa broni
3,47 – 4,24 kg (niezaładowanej)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 380 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna 380 – 700 strz./min





Pistolet TT



TT (ros. Tulski Tokariewa, potocznie tetetka, oficjalnie 7,62 мм пистолет самозарядный обр. 1933 года) – pistolet samopowtarzalny konstrukcji radzieckiej (pistolet wzór 1933). Działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Pistolet strzela nabojami kaliber 7,62 x 25 mm TT (zaadaptowany nabój 7,63 x 25 mm Mauser). Zasilany z magazynka wymiennego o pojemności 8 nabojów.

Pistolet TT działał na zasadzie krótkiego odrzutu lufy, zamek ryglowany przez przekoszenie lufy. Połączenie lufy z zamkiem w położeniu zaryglowanym zapewniają dwa występy ryglowe wchodzące w wyżłobienia w zamku. Odryglowanie zapewniał ruchomy łącznik. Mechanizm spustowo-uderzeniowy kurkowy bez samonapinania (SA). TT nie posiadał bezpiecznika zewnętrznego. Jedynym zabezpieczeniem jest ząb zabezpieczający (wstępnego napięcia) kurka. Po wystrzeleniu ostatniego naboju z magazynka zamek zatrzymywał się w tylnym położeniu na zaczepie zamka. TT posiadał stałe przyrządy celownicze składające się z muszki i szczerbinki (były stosowane szczerbinki o różnych wysokościach oznaczone numerami od 1 do 5). Magazynek 8 nabojowy, jednorzędowy.






Dane podstawowe
Państwo - ZSRR
Rodzaj - pistolet samopowtarzalny

Historia
Prototypy - 1930 (TT30)
Produkcja seryjna
1930-1967 (ZSRR)
1947-1959 (Polska)
Wyprodukowano - ok. 3 000 000 egz.

Dane techniczne
Kaliber 7,62 mm
Nabój 7,62 × 25 mm
Magazynek pudełkowy, 8 nab.

Wymiary
Długość 195 mm
Wysokość 134 mm
Szerokość 27 mm
Długość lufy 116 mm
Długość linii celowniczej 156 mm

Masa broni
854 g (z pustym magazynkiem)
940 g (załadowanej)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 420 m/s
Zasięg skuteczny 50 m





Karabin SWT



SWT (od ros. Самозарядная винтовка Токарева) – karabin samopowtarzalny skonstruowany w ZSRR.

Karabin SWT-40 był bronią samopowtarzalną. Automatyka broni działała na zasadzie odprowadzania gazów prochowych, tłok gazowy o długim skoku, zamek ryglowany przez przekoszenie. Broń strzelała z zamka zamkniętego. Mechanizm spustowy z możliwością strzelania ogniem pojedynczym. Zasilanie z pudełkowych magazynków o pojemności 10 naboi. Przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika krzywkowego (ze szczerbinką).




Dane podstawowe
Państwo - ZSRR
Rodzaj - karabin samopowtarzalny

Historia
Prototypy - 1940
Produkcja seryjna - 1940-1945
Wyprodukowano - 1,600,000

Dane techniczne
Kaliber 7,62 mm
Nabój 7,62 × 54 mm R
Magazynek 10 nab.

Wymiary
Długość 1226 mm
Długość lufy 635 mm

Masa broni
3,9 kg (bez magazynka), 4,51 kg (karabin załadowany)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 840 m/s
Szybkostrzelność praktyczna ~25 strz./min
Zasięg max. 1500 m





Pistolet maszynowy Typ 100



Pistolet maszynowy Typ 100 (jap. 一〇〇式機関短銃 Hyaku-shiki kikan-tanjū) – japoński pistolet maszynowy produkowany podczas II wojny światowej.

Pistolet maszynowy Typ 100 był indywidualną bronią samoczynną. Zasada działania oparta o odrzut swobodny zamka. Strzelanie z zamka otwartego seriami. Zasilanie magazynkowe (łukowe magazynki 30 nabojowe). Magazynki były dołączane z lewej strony broni. Lufa w osłonie metalowej, na osłonie lufy był montowany zaczep bagnetu. Przyrządy celownicze składają się z muszki i nastawnego celownika krzywkowego.




Dane podstawowe
Państwo - Japonia
Rodzaj - pistolet maszynowy

Historia
Prototypy - 1939
Produkcja seryjna - 1942-1945
Wyprodukowano - 30,000

Dane techniczne
Kaliber 8 mm
Nabój 8 × 22 mm Nambu
Magazynek łukowy, 30-nab.

Wymiary
Długość 846/467 mm (Typ 100/1 z kolbą rozłożoną/złożoną)
900 mm (Typ 100/2
Długość lufy 228 mm

Masa broni
3,38/3,92 kg (Typ 100/1 niezaładowany/załadowany)
3,84/4,40 kg (Typ 100/2 niezaładowany/załadowany)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 335m/s
Szybkostrzelność teoretyczna 400 strz/min (Typ 100/1)
800 strz/min (Typ 100/2)





Pistolet maszynowy Błyskawica



Błyskawica – pistolet maszynowy opracowany przez inż. Wacława Zawrotnego i Seweryna Wielaniera. Produkowany w warunkach konspiracyjnych w Polsce podczas okupacji
niemieckiej.

Pistolet maszynowy Błyskawica działał na zasadzie odrzutu zamka swobodnego (strzelanie z zamka otwartego). Zasilanie w naboje z dwurzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 32 nabojów, przystawianego od dołu broni (identycznego z magazynkiem STENa). Do zabezpieczenia pistoletu służył samoczynny bezpiecznik spustowy. Przyrządy celownicze stałe, bez możliwości regulacji: celownik przeziernikowy i muszka przyspawana do komory zamkowej. Kolba metalowa składana pod spód broni. Mechanizm spustowy w obudowie pod komorą zamkową, umożliwiający strzelanie wyłącznie seriami.




Dane podstawowe
Państwo - Polska
Rodzaj - pistolet maszynowy

Historia
Prototypy - 1943
Produkcja seryjna - 1943-1944
Wyprodukowano - ok. 700 egz.

Dane techniczne
Kaliber 9 mm
Nabój 9 x 19 mm Parabellum
Magazynek pudełkowy, 32 nab.

Wymiary
Długość 556 mm (z kolbą złożoną)
730 mm (z kolbą rozłożoną)
Długość lufy 197 mm

Masa broni
3,22 kg (bez magazynka)

Inne
Szybkostrzelność teoretyczna 550 - 650 strz./min
Zasięg skuteczny 150 - 200 m


Polska bida, video brak.

Wszystkie dane i opisy broni pochodzą ze strony wikipedia.pl; zdjęcia są pobrane poprzez wyszukiwarkę Google; filmiki znalezione na YouTube.

Całkiem ciekawe oszustwo, którego dokonał FED, MFW, HSBC, RBoS i trochę innych osób. Facet może trochę nudzi, ale w 7:00 jest BARDZO ciekawy moment kiedy mówi o złocie i chociaż dla tego fragmentu warto obejrzeć.

Sprawdzałem,ble ble ble, a Iran i Syria rządzą!



Tutaj macie też coś o Syrii. Ogólnie nie będę wrzucał tutaj wszystkiego. Można na YT znaleźć. Chyba, że chcecie.